เพราะความรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างมาเกลี่ยที่ข้างแก้ม ทำให้คนที่หลับไปแล้วอย่างจีมินต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบกับคนใจร้ายที่กำลังใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ไปตามใบหน้าของเขา
"ทำบ้าอะไร"
"ตื่นมาก็ปากหมาเลย"
"เป็นมานานแล้ว"
เสียงแข็งที่จงใจตอบออกไป ตั้งใจจะทำให้อีกคนรู้สึกผิด แต่คนที่กำลังนอนเปลือยอกอยู่ข้างกายเขากลับยกยิ้มน้อยๆให้แทน เห็นแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้
"มีความผิดติดตัวอยู่นะ อย่าลืม"
"ไม่ได้ทำอะไรผิด"
ถึงปากจะส่งเสียงแข็งกร้าวออกไปยังไง แต่น้ำตาเจ้ากรรมกับไม่เป็นใจ เอ่อคลอเบ้าจนเกือบจะไหลออกมาซะให้ได้
ไม่เห็นใจเจ้าของดวงตาซะเลย
ร้องจนตาบวมไปหมดแล้วแท้ๆ
แต่ถึงจะร้องยังไงอีกคนเขาก็ไม่คิดจะใส่ใจอยู่ดี
"ร้องไห้อีกแล้ว"
ปลายนิ้วเรียวของคนตัวโตยื่นมาเกลี่ยหยาดน้ำตาที่หางตาของคนตัวเล็กกว่าให้แผ่วเบา รู้สึกตัวเองเป็นโรคจิตนิดๆที่ชอบเห็นอีกคนร้องไห้งอแงอยู่แบบนี้ ก็จีมินตอนร้องไห้น่ะ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ทั้งน่าฟัดที่สุด
"สนใจด้วยหรอ"
"สนสิ เมียกูทั้งคน"
แขนแกร่งจัดการท้าวคร่อมพยุงตัวเองขึ้นเหนือร่างของอีกคนที่นอนแผ่อยู่กับที่นอน สายตาหวานส่งไปให้คนใต้ร่างส่งสัญญาณว่าตนเองพร้อมจะเผด็จศึกอีกครั้ง
ปลายจมูกเคลื่อนลงคลอเคลียที่สองพวงแก้มนิ่มก่อนจะสูดกลิ่นเหงื่ออ่อนๆของคนรักเข้าเต็มปอด การกระทำเชื่องช้าค่อยเป็นค่อยไปแบบที่ไม่ได้ร้อนแรงเหมือนที่ผ่านๆมาค่อยๆเริ่มขึ้น
"สุดท้ายก็จบแบบนี้.."
"แล้วมึงไม่อยากเอากับกูหรอ?"
ร่างหนาแทรกตัวเข้าระหว่างสองขาเล็กที่ตั้งชันรออยู่มือใหญ่จัดการจับแก่นกายจ่อตรงช่องทางก่อนจะค่อยๆแทรกแท่งร้อนเข้าไปอย่างช้าๆ
"ใส่เลยหรอ..อ๊ะ"
ที่ไม่เบิกทางเพราะก่อนหน้านี้ก็จัดหนักไปหลายรอบแล้ว ช่องทางที่ผ่านศึกมาไม่นานยังคงไม่คับมากจนเกินกว่าที่จะสอดเข้าได้ ส่วนเรื่องเล้าโลมเดี๋ยวค่อยทำหลังจากนี้ก็ได้ เพราะยิ่งปล่อยไว้นานคนที่นอนอยู่ใต้ร่างตอนนี้จะพยศเอาซะก่อน
"ซี๊ดดด ตอดแน่นว่ะ"
"อ๊ะ..อย่าพึ่งขยับนะ อื้ออ.."
ริมฝีปากหนาของจองกุกกดจูบไปย้ำๆรอบกลีบปากเล็กที่ส่งเสียงครางหวานหูออกมาให้ได้ยิน
คงไม่มีใครรู้หรอก..ว่าจองกุกน่ะ
หลงใหลเสียงหวานหูนี่มากมายขนาดไหน
ก็พอๆกับที่หลงรักเจ้าของเสียงนั่นแหละ
"จีมินครับ"
"..."
ไม่มีเสียงตอบรับ แต่กลับมีสายตาที่ฉายแววความสงสัยปนความตัดพ้อน้อยอกน้อยใจของเจ้าตัวที่ช้อนมองมาทั้งที่น้ำตาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง
"ทำไมถึงคิดว่ากูไม่รักมึงล่ะ"
"ฮึก.."
แค่คำถามเพียงคำเดียว บ่อน้ำตาของจีมินก็พังครืนแตกทะลักออกมาหยดแล้วหยดเล่า ส่งเสียงสะอื้นฮักให้คนที่กำลังครอบครองร่างกายเขาในตอนนี้ มันเหมือนว่าอีกใจนึงก็รู้ว่าอีกคนรัก แต่อีกใจนึงมันก็น้อยใจที่อีกคนทำเหมือนว่าเขาเป็นที่ระบายจริงๆ
"ก็มึง..ฮึก..อ๊ะ!"
สะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อแก่นกายอีกคนที่เคยแช่ค้างเอาไว้ถูกถอนออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนจะถูกกดเข้ามาใหม่แทบจะในทันที
และในตอนนี้จีมินพึ่งจะรู้ตัว..
"มึง..ไม่ใส่ถุงหรอ.."
"อืม มึงชอบไม่ใช่หรอแบบนี้?"
"มะ..ไม่อ๊ะ ไม่ใช่"
"หึ โกหกไม่ดีนะเด็กน้อย"
"อื้อ...อ๊ะ...อ่าาา"
สะโพกหนาไม่ได้หยุดที่จะขยับแทรกตัวเข้าออกเลยแม้แต่นิด แต่ถึงอย่างนั้นร่างหนาก็ทำมันอย่างเชื่องช้า เหมือนอยากให้อีกคนรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของเขา สายตาที่จดจ้องใบหน้าหวานที่ส่งเสียงครางไม่ละไปไหน ยังคงมองด้วยแววตารักใคร่จากทั้งหมดใจที่มีเหมือนทุกครั้ง แต่อีกคนคงไม่ทันสังเกตุ
เพราะมัวแต่ส่งเสียงครางอยู่แบบนี้นี่ไง
"อ๊ะ..ฮื้อออ อยะ..อย่ามอง"
มือป้อมๆทั้งสองข้างของคนตัวเล็กถูกยกขึ้นปิดดวงตาของคนที่จ้องมองเขาจนทำให้รู้สึกเขินอายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่มีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทั้งที่มองตากันมาตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้สึกเหมือนตอนนี้เลยซักครั้ง
"กูอยากมอง"
"อ๊ะ..ทะ..ทำไม"
"มึงน่ารัก ซี๊ดดดด ตอดดีจังมึง"
"มึงก็อย่าอ๊ะ..อย่าทำแบบนี้สิ ไอบ้า!!!"
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ จองกุกขยับก้มหน้าลงจนปลายจมูกโด่งชิดกับปลายจมูกของอีกคน ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจหอบของคนที่เริ่มอยู่ไม่สุขด้านล่าง
"อึก..มันลึก..อ๊ะ"
"มึงช่วยจำใส่สมองมึงไว้หน่อยสิครับเมีย"
ร่างหนาถอดถอนแก่นกายที่ค้างคาภายในช่องทางออกจนเกือบหลุดจนสะโพกเล็กแอ่นตามมาติดๆก่อนจะสวนแท่งร้อนกลับเข้าทางเดิมหนักๆแล้วค้างไว้อยู่แบบนั้นเหมือนกับกำลังกลั่นแกล้งอีกคน
"อ๊ะ..อ๊าาาาา"
"กูรักมึง"
"ฮะ..อื้ออ"
ยังไม่ทันได้ตอบรับอะไรแท่งร้อนก็ถูกถอนออกแล้วสวนกลับเข้ามาหนักๆแต่เชื่องช้าวนอยู่แบบนั้นหลายรอบ
มันไม่ได้ทำให้เจ็บ
แต่มันทำให้เสียวจนแทบคลั่ง
และ
ไม่ว่าหลังจากนี้จองกุกจะทำอะไรเขา
จะขบกัดตามซอกคอเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้
จะจูบเขาจนเหนื่อยหอบเหมือนทุกๆครั้ง
หรือจะกระแทกแรงแค่ไหนก็ตาม
เขาไม่สนใจแล้ว
ขอแค่ตอนนี้..ช่วย
"อ๊ะ...ทะ.. ทำเร็วๆหน่อย ฮื้อออ"
"อืม.. รู้รึกยัง ว่ากูรักมึง"
"อ๊ะ..แฮ่ก..รู้..อ๊าาา รู้แล้ว"
สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งเหมือนไขว่คว้าหาที่ยึดหลังจากที่คนตัวโตจัดการโหมกระแทกสะโพกเข้าใส่ถี่รัวจนช่องทางร้อนระอุเหมือนจะมีไฟลุกออกมา อาจจะเพราะไม่ได้ใส่ถุงยางด้วยอะไรๆมันเลยยิ่งชัดเจนมากขึ้นในความรู้สึก
"กูรักมึงจีมิน"
คำพูดหวานหูยังคงพร่ำเอ่ยอยู่แบบนั้นจนเกือบรุ่งสาง คำว่ารักนั้นหยุดลงพร้อมกับบทรักที่ทั้งสองเอ่ยบอกกันจนเกือบตลอดทั้งคืน
ไอที่บอกว่าจะกระแทกไปบอกรักไป จองกุกไม่ได้พูดเล่นๆนะเออ
คนจริงเขาทำจริง 😎
ช่วงสายของวันต่อมา
"..."
จีมินงัวเงียตื่นขึ้นมาบนที่นอนของคนตัวโต ที่ไม่รู้หายหัวไปไหน ม่านที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้จนพระอาทิตย์ที่โผล่พ้นขอบฟ้ามานานสัสๆแล้วส่งแสงเข้ามาแยงตา
คิดแล้วก็โมโห เล่นเขาจนระบมทั้งคืนแล้วแทนที่จะให้นอนตื่นสายๆหน่อย ดันทำให้เขาตื่นทางอ้อมได้อีก
เกือบจะแหกปากบ่นดังๆด้วยความหงุดหงิดแล้ว แต่อยู่ๆกลับมีแสงเล็กๆสะท้อนเข้าตาซะก่อน
ตาหวานก้มมองดูที่มาของแสงสะท้อนนั้น สายตาก็เจอเข้ากับ..
แหวนวงเล็กๆที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
"ตื่นแล้วหรอ?"
เป็นจองกุกที่เดินเข้ามาหาพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาปาดหน้าเขาไปหนึ่งที..
ไม่มีซะหรอก อารมณ์สวีทตอนเช้า
เบะปากให้ไปทีนึงก่อนจะเหลือบไปเห็นแหวนอีกวงที่นิ้วนางของคนตรงหน้า
"..."
"ชอบอ่ะดิแหวนคู่กู ยิ้มน่าเกลียดว่ะ"
"เกลียดมึงอ่ะ"
คำว่าเกลียดจองกุกของจีมิน
มันหมายถึงรวมคำว่ารักจากคนทั้งโลกนะ รู้ยัง??
TheEnd
เหอๆๆ แต่งหวานๆไม่เก่งเลย ขอโทษจริงๆนะคะ 😂😂
