Nc valentine KOOKMIN

เพราะความรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างมาเกลี่ยที่ข้างแก้ม ทำให้คนที่หลับไปแล้วอย่างจีมินต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบกับคนใจร้ายที่กำลังใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ไปตามใบหน้าของเขา





"ทำบ้าอะไร"





"ตื่นมาก็ปากหมาเลย"





"เป็นมานานแล้ว"





เสียงแข็งที่จงใจตอบออกไป ตั้งใจจะทำให้อีกคนรู้สึกผิด แต่คนที่กำลังนอนเปลือยอกอยู่ข้างกายเขากลับยกยิ้มน้อยๆให้แทน เห็นแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้





"มีความผิดติดตัวอยู่นะ อย่าลืม"





"ไม่ได้ทำอะไรผิด"





ถึงปากจะส่งเสียงแข็งกร้าวออกไปยังไง แต่น้ำตาเจ้ากรรมกับไม่เป็นใจ เอ่อคลอเบ้าจนเกือบจะไหลออกมาซะให้ได้





ไม่เห็นใจเจ้าของดวงตาซะเลย
ร้องจนตาบวมไปหมดแล้วแท้ๆ





แต่ถึงจะร้องยังไงอีกคนเขาก็ไม่คิดจะใส่ใจอยู่ดี





"ร้องไห้อีกแล้ว"





ปลายนิ้วเรียวของคนตัวโตยื่นมาเกลี่ยหยาดน้ำตาที่หางตาของคนตัวเล็กกว่าให้แผ่วเบา รู้สึกตัวเองเป็นโรคจิตนิดๆที่ชอบเห็นอีกคนร้องไห้งอแงอยู่แบบนี้ ก็จีมินตอนร้องไห้น่ะ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ทั้งน่าฟัดที่สุด





"สนใจด้วยหรอ"





"สนสิ เมียกูทั้งคน"




แขนแกร่งจัดการท้าวคร่อมพยุงตัวเองขึ้นเหนือร่างของอีกคนที่นอนแผ่อยู่กับที่นอน สายตาหวานส่งไปให้คนใต้ร่างส่งสัญญาณว่าตนเองพร้อมจะเผด็จศึกอีกครั้ง




ปลายจมูกเคลื่อนลงคลอเคลียที่สองพวงแก้มนิ่มก่อนจะสูดกลิ่นเหงื่ออ่อนๆของคนรักเข้าเต็มปอด การกระทำเชื่องช้าค่อยเป็นค่อยไปแบบที่ไม่ได้ร้อนแรงเหมือนที่ผ่านๆมาค่อยๆเริ่มขึ้น





"สุดท้ายก็จบแบบนี้.."




"แล้วมึงไม่อยากเอากับกูหรอ?"




ร่างหนาแทรกตัวเข้าระหว่างสองขาเล็กที่ตั้งชันรออยู่มือใหญ่จัดการจับแก่นกายจ่อตรงช่องทางก่อนจะค่อยๆแทรกแท่งร้อนเข้าไปอย่างช้าๆ





"ใส่เลยหรอ..อ๊ะ"





ที่ไม่เบิกทางเพราะก่อนหน้านี้ก็จัดหนักไปหลายรอบแล้ว ช่องทางที่ผ่านศึกมาไม่นานยังคงไม่คับมากจนเกินกว่าที่จะสอดเข้าได้ ส่วนเรื่องเล้าโลมเดี๋ยวค่อยทำหลังจากนี้ก็ได้ เพราะยิ่งปล่อยไว้นานคนที่นอนอยู่ใต้ร่างตอนนี้จะพยศเอาซะก่อน





"ซี๊ดดด ตอดแน่นว่ะ"





"อ๊ะ..อย่าพึ่งขยับนะ อื้ออ.."




ริมฝีปากหนาของจองกุกกดจูบไปย้ำๆรอบกลีบปากเล็กที่ส่งเสียงครางหวานหูออกมาให้ได้ยิน





คงไม่มีใครรู้หรอก..ว่าจองกุกน่ะ
หลงใหลเสียงหวานหูนี่มากมายขนาดไหน
ก็พอๆกับที่หลงรักเจ้าของเสียงนั่นแหละ





"จีมินครับ"





"..."





ไม่มีเสียงตอบรับ แต่กลับมีสายตาที่ฉายแววความสงสัยปนความตัดพ้อน้อยอกน้อยใจของเจ้าตัวที่ช้อนมองมาทั้งที่น้ำตาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง





"ทำไมถึงคิดว่ากูไม่รักมึงล่ะ"





"ฮึก.."





แค่คำถามเพียงคำเดียว บ่อน้ำตาของจีมินก็พังครืนแตกทะลักออกมาหยดแล้วหยดเล่า ส่งเสียงสะอื้นฮักให้คนที่กำลังครอบครองร่างกายเขาในตอนนี้ มันเหมือนว่าอีกใจนึงก็รู้ว่าอีกคนรัก แต่อีกใจนึงมันก็น้อยใจที่อีกคนทำเหมือนว่าเขาเป็นที่ระบายจริงๆ





"ก็มึง..ฮึก..อ๊ะ!"





สะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อแก่นกายอีกคนที่เคยแช่ค้างเอาไว้ถูกถอนออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนจะถูกกดเข้ามาใหม่แทบจะในทันที





และในตอนนี้จีมินพึ่งจะรู้ตัว..





"มึง..ไม่ใส่ถุงหรอ.."





"อืม มึงชอบไม่ใช่หรอแบบนี้?"





"มะ..ไม่อ๊ะ ไม่ใช่"





"หึ โกหกไม่ดีนะเด็กน้อย"





"อื้อ...อ๊ะ...อ่าาา"





สะโพกหนาไม่ได้หยุดที่จะขยับแทรกตัวเข้าออกเลยแม้แต่นิด แต่ถึงอย่างนั้นร่างหนาก็ทำมันอย่างเชื่องช้า เหมือนอยากให้อีกคนรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของเขา สายตาที่จดจ้องใบหน้าหวานที่ส่งเสียงครางไม่ละไปไหน ยังคงมองด้วยแววตารักใคร่จากทั้งหมดใจที่มีเหมือนทุกครั้ง แต่อีกคนคงไม่ทันสังเกตุ





เพราะมัวแต่ส่งเสียงครางอยู่แบบนี้นี่ไง




"อ๊ะ..ฮื้อออ อยะ..อย่ามอง"





มือป้อมๆทั้งสองข้างของคนตัวเล็กถูกยกขึ้นปิดดวงตาของคนที่จ้องมองเขาจนทำให้รู้สึกเขินอายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่มีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทั้งที่มองตากันมาตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้สึกเหมือนตอนนี้เลยซักครั้ง





"กูอยากมอง"





"อ๊ะ..ทะ..ทำไม"





"มึงน่ารัก ซี๊ดดดด ตอดดีจังมึง"





"มึงก็อย่าอ๊ะ..อย่าทำแบบนี้สิ ไอบ้า!!!"





ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ จองกุกขยับก้มหน้าลงจนปลายจมูกโด่งชิดกับปลายจมูกของอีกคน ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจหอบของคนที่เริ่มอยู่ไม่สุขด้านล่าง





"อึก..มันลึก..อ๊ะ"





"มึงช่วยจำใส่สมองมึงไว้หน่อยสิครับเมีย"





ร่างหนาถอดถอนแก่นกายที่ค้างคาภายในช่องทางออกจนเกือบหลุดจนสะโพกเล็กแอ่นตามมาติดๆก่อนจะสวนแท่งร้อนกลับเข้าทางเดิมหนักๆแล้วค้างไว้อยู่แบบนั้นเหมือนกับกำลังกลั่นแกล้งอีกคน





"อ๊ะ..อ๊าาาาา"





"กูรักมึง"





"ฮะ..อื้ออ"





ยังไม่ทันได้ตอบรับอะไรแท่งร้อนก็ถูกถอนออกแล้วสวนกลับเข้ามาหนักๆแต่เชื่องช้าวนอยู่แบบนั้นหลายรอบ





มันไม่ได้ทำให้เจ็บ





แต่มันทำให้เสียวจนแทบคลั่ง





และ






ไม่ว่าหลังจากนี้จองกุกจะทำอะไรเขา





จะขบกัดตามซอกคอเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้
จะจูบเขาจนเหนื่อยหอบเหมือนทุกๆครั้ง
หรือจะกระแทกแรงแค่ไหนก็ตาม





เขาไม่สนใจแล้ว





ขอแค่ตอนนี้..ช่วย





"อ๊ะ...ทะ..  ทำเร็วๆหน่อย ฮื้อออ"





"อืม..  รู้รึกยัง ว่ากูรักมึง"





"อ๊ะ..แฮ่ก..รู้..อ๊าาา รู้แล้ว"





สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งเหมือนไขว่คว้าหาที่ยึดหลังจากที่คนตัวโตจัดการโหมกระแทกสะโพกเข้าใส่ถี่รัวจนช่องทางร้อนระอุเหมือนจะมีไฟลุกออกมา อาจจะเพราะไม่ได้ใส่ถุงยางด้วยอะไรๆมันเลยยิ่งชัดเจนมากขึ้นในความรู้สึก





"กูรักมึงจีมิน"





คำพูดหวานหูยังคงพร่ำเอ่ยอยู่แบบนั้นจนเกือบรุ่งสาง คำว่ารักนั้นหยุดลงพร้อมกับบทรักที่ทั้งสองเอ่ยบอกกันจนเกือบตลอดทั้งคืน





ไอที่บอกว่าจะกระแทกไปบอกรักไป จองกุกไม่ได้พูดเล่นๆนะเออ





คนจริงเขาทำจริง 😎








ช่วงสายของวันต่อมา







"..."





จีมินงัวเงียตื่นขึ้นมาบนที่นอนของคนตัวโต ที่ไม่รู้หายหัวไปไหน ม่านที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้จนพระอาทิตย์ที่โผล่พ้นขอบฟ้ามานานสัสๆแล้วส่งแสงเข้ามาแยงตา





คิดแล้วก็โมโห เล่นเขาจนระบมทั้งคืนแล้วแทนที่จะให้นอนตื่นสายๆหน่อย ดันทำให้เขาตื่นทางอ้อมได้อีก





เกือบจะแหกปากบ่นดังๆด้วยความหงุดหงิดแล้ว แต่อยู่ๆกลับมีแสงเล็กๆสะท้อนเข้าตาซะก่อน





ตาหวานก้มมองดูที่มาของแสงสะท้อนนั้น สายตาก็เจอเข้ากับ..





แหวนวงเล็กๆที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง





"ตื่นแล้วหรอ?"




เป็นจองกุกที่เดินเข้ามาหาพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาปาดหน้าเขาไปหนึ่งที..





ไม่มีซะหรอก อารมณ์สวีทตอนเช้า





เบะปากให้ไปทีนึงก่อนจะเหลือบไปเห็นแหวนอีกวงที่นิ้วนางของคนตรงหน้า





"..."





"ชอบอ่ะดิแหวนคู่กู ยิ้มน่าเกลียดว่ะ"





"เกลียดมึงอ่ะ"





คำว่าเกลียดจองกุกของจีมิน





มันหมายถึงรวมคำว่ารักจากคนทั้งโลกนะ รู้ยัง??











TheEnd







เหอๆๆ แต่งหวานๆไม่เก่งเลย ขอโทษจริงๆนะคะ 😂😂

NC-2 Btsลองของ vhope

19.29 น.




หลังจากแทตอบไลน์ยุนกิ




Un Cut 2





ทั้งที่หลับไปแล้ว แต่กลับโดนคนที่ตื่นก่อนหน้ารบกวนจนถึงกับต้องตื่นขึ้นมาเพื่อพบความจริงที่แสนโหดร้าย เจ็บระบมไปทั้งสะโพกแทบจะขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว แต่เคราสากของอีกคนที่ขูดลากผ่านซอกคอจนถึงช่วงไหล่ก็ยังไม่เลิกราไป ทั้งที่เบี่ยงหลบไปรู้ตั้งกี่รอบแล้ว





เคราสากนั้นที่ขูดเข้ากับผิวหนังจนแสบไม่ได้ทำให้เจ็บที่ตัว แต่มันทำให้เจ็บที่ใจ..





"ตื่นแล้วหรอ?"





"อย่าจับ"





"ตื่นมาก็ดื้อเลยนะ"





"อย่าเสือก"





"ไม่เห็นน่ารักเหมือนเมื่อกี้เลย เมื่อกี้กอดกูออกจะแน่น ตอดก็แน่น"





"มึงมันสารเลว"





"มึงพูดบ่อยจนกูจำขึ้นใจแล้ว"





ฟอดดด





ถึงจะโดนด่าแต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกเอ็นดูมากขึ้นไปอีก ใจจริงก็ไม่อยากทำอะไรมากไปกว่านี้หรอก แต่มันก็อดที่จะฝากรอยเขี้ยวไว้ตามซอกคอไม่ได้ เหมือนหมาที่สร้างอาณาเขตความเป็นเจ้าของไม่มีผิด





"อย่าทำ..พอแล้ว กูเจ็บ.."





"อีกครั้งเดียว"





"กูไม่ไหวแล้ว..มันเจ็บ..อ๊ะ"





ตุ่มไตที่อกของคนที่นอนราบกับที่นอนถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนของคนเอาแต่ใจ ลิ้นสากดุนดันจนยอดอกอีกคนชูชันขึ้นตามธรรมชาติ ทั้งขบกัดดูดเม้มสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ส่วนมือนั้นก็ใช้ฟอนเฟ้นไปตามร่างกายของอีกคนไม่ได้ขาด โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่าคนที่โดนกระทำนั้นมีหยาดน้ำใสๆไหลรินจากดวงตา





ร้องไห้ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว แต่เหมือนคนกระทำจะไม่รู้ตัวบ้างเลย..





"อึก..อ๊ะ..แท!"





"อยู่เฉยๆ"




ทั้งที่ตั้งใจจะไม่เผลอไผลไปกับลีลาเซ็กส์ในครั้งนี้ แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อปลายมนของแท่งร้อนถูกลิ้นหนาตวัดผ่านจนขนลุกสยิวไปทั้งตัว เคยได้ยินเคยได้เห็นแต่ไม่คิดว่าโดนกระทำ ไม่คิดว่าคนอย่างแทฮยองจะทำให้





ใช้ปาก..กับส่วนนั้นของเขา แปลกที่มันทำให้รู้สึกดีจนแทบบ้า แต่ยิ่งรู้สึกดีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น





ปลายนิ้วเรียวถูกส่งเข้ามาทางช่องทางชื้นแฉะจากน้ำที่อีกคนเคยปล่อยไว้ รู้สึกอึดอัดเมื่ออีกคนงอนิ้วแล้ววักน้ำที่คั่งค้างภายในออกก่อนจะส่งนิ้วที่สองเข้ามาเบิกทางให้อีกครั้ง ทั้งด้านหน้าและด้านหลังในคราวเดียว





"อึก..อ่ะ"





"อ้าขากว้างๆโฮป"





ครั้งนี้กลับทำตามอย่างว่าง่ายสองขาแยกออกกว้างตามคำสั่ง ไม่รู้ว่าทำไมทั้งที่ใจเจ็บปวดแต่กลับต้องการ..





"มึงมันเลว..อ๊ะ"




ก่นด่าออกไปเพราะความรู้สึกผิดในใจ..




"อึก..อื้ออ..สารเลว"




ครั้งนี้หมายถึงทั้งแทฮยอง..แล้วก็ตัวเองด้วย




"เลว..ฮึก.."





"อืม"





"เกลียด..อ๊ะ"





"จะเอาเข้าแล้วนะ"




เหมือนว่าคำก่นด่าจะส่งไปไม่ถึงใจอีกคนหนึ่งเลย ไม่รู้ว่าจะรู้สึกรู้สาอะไรบ้างไหม นอกจากที่จะอยากระบายอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น





รู้สึกเหมือนคนไม่มีค่า เหมือนคนขายตัว..





"อย่าเกร็งนะโฮป"





"ฮึก.."





ความเจ็บปวดจากเมื่อตอนที่แล้ววิ่งวนกลับมาในความคิด มันทำให้กลัว กลัวว่าจะเจ็บอีก กลัวว่าจะรู้สึกเหมือนร่างกายจะฉีกออกจากกันอีกครั้ง พยายามจะไม่เกร็งและปล่อยตัวเองสบายๆตามที่อีกคนสอนแล้ว แต่ในใจก็ยังกลัวอยู่ดี





แต่เมื่อแทฮยองสอดใส่ทั้งหมดเข้ามาในตัวของเขาแล้ว น่าแปลกที่คราวนี้มันกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดมากเท่าคราวที่แล้ว แต่ก็ยังคงเจ็บอยู่ดี และเหมือนว่าเจ้าของผิวสีแทนจะรู้ดีถึงความกังวลที่เขากำลังคิดอยู่ ริมฝีปากหนากดลงทาบทับหน้าผากมนแผ่วเบาพร้อมกับฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่ข้างแก้มเบาๆคล้ายการปลอบประโลม





"ไม่เจ็บแล้วนะ"





"..ฮึก..อึก.."





"ทำแล้วนะ"





"ด..เดี๋ยว"





"ไม่เดี๋ยวแล้ว ซี๊ดดดด"





เอวหนาเริ่มจัดการขยับสะโพกดึงออกน้อยๆให้อีกคนปรับตัวได้ก่อนจะแทงสวนเข้าไปไม่แรงมากนักแต่ก็หนักแน่นในความรู้สึก ทำวนกันซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้นจนช่องทางคับแคบเริ่มปรับตัวได้





"เกลียด..อ๊ะ..อื้ออ เกลียดมึง"




ฟอดดดดด





"รู้แล้วครับ"




ทั้งที่บอกไปว่าเกลียดแสนเกลียด แต่ไม่รู้อีกฝ่ายหน้าหนาหน้าทนรึอย่างไร ถึงได้ส่งยิ้มที่เขามองผ่านม่านน้ำตาของตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันอบอุ่นเหลือเกิน ไหนจะท่าทางเอ็นดูที่ก้มลงมาหอมฟัดแก้มเขาเมื่อกี้นี้อีก





"ฮึก..อ๊ะ..อื้ออ เกลียด.."





ในใจส่วนลึกรีบส่งเสียงต่อต้านออกมาไม่ให้หลงใหลกับมันไปมากกว่านี้ ปากพร่ำพูดคำว่าเกลียดออกไปเพื่อตอกย้ำตัวเอง เจ้าของรอยยิ้มนี้กำลังทำร้ายตัวเราอยู่อย่างนี้ ยังไม่สำนึกอีกรึไง





"มึง..อ๊ะ..มันสาร..อ๊ะ..อ๊าาา สารเลว"





"รู้แล้ว"




ด่าก็แล้วบอกก็แล้วว่าเกลียดมากมายยังไง แต่อีกคนกลับตอบรับด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอย่างที่ปกติมักจะไม่เคยได้ยินมาก่อน





"เกลีย..ด..อ๊ะ..อ่าา..แฮ่กๆ..เกลียด"





"ครับ  เกลียดก็เกลียด"





ฝ่ามือหนาวางทาบทับกับฝ่ามือที่เล็กกว่าของอีกคนก่อนจะประสานนิ้วเข้าด้วยกัน สะโพกเริ่มซอยเพิ่มระดับความเร็วขึ้นสอดใส่เข้าลึกสุดจนต้นขากระแทกเข้ากับส่วนหลังอีกคนเสียงดังก่อนดึงออกจนเกือบสุดให้แท่งร้อนเสียดสีไปกับผนังอ่อนนุ่ม เสียวจนอีกคนแทบจะคลั่งตายให้ได้





"อ๊ะ..ชะ..ช้าๆหน่อย แฮ่ก..อึก อ๊ะ..เร็วไป"





ทั้งที่บอกให้ช้าลงแต่การกระทำอีกคนกลับสวนทาง เรียวขาที่เคยวางตั้งชันกับที่นอนถูกยกขึ้นมาพาดบ่าจนสะโพกลอยเด่นรับการกระแทกหนักกว่าเดิม ส่งผลให้ความเสียวซ่านที่เคยมีทวีคูณมากขึ้น





"อ๊ะะ..อ๊าาา ทะ..แท..กู..อ๊าาาบอก"





"ตอดแน่นว่ะ"





"อยะ..อื้อ..อ่ะ..  เกลียด..อ๊ะ..มึง"





"แต่กูรักมึง..เจโฮป"





"อ่ะ..ฮึก..อ๊ะ"





"รัก"





"แต่กู..อ๊ะ..เกลียด..ฮึก..เกลียดมึง"





"แต่มึงกำลังเอากับคนที่มึงเกลียด"





มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้และมันเป็นคำโกหกที่อยากจะยอมรับ..




เขาโกหกที่ว่าเกลียดแทฮยอง ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกเกลียดเลย.. แต่ในใจตอนนี้อยากจะสั่งให้ตัวเองเกลียดอีกคนให้ได้





และเขาก็ไม่อยากยอมรับว่าเขากำลังโดนคนที่เขาพร่ำพูดว่าเกลียดกระแทกกระทั้นส่วนนั้นเข้ามาใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าจนส่งเสียงครางไม่เป็นภาษาออกไปอย่างนี้





รังเกียจตัวเองจริงๆ





"ฮึก..อ๊ะ..ฮือออออ"





"อย่าร้อง"





"เกลียด..ฮืออ อ๊ะ...ฮึก..เกลียดมึง!!"





"อยากให้กูจูบปิดปากใช่มั้ย?"





"ฮึก..เกลี..อื้ออออออ"





ในตอนที่เจ้าของร่างสีแทนโน้มตัวเข้ามาเพื่อจูบปิดปากเขา เจ้าแท่งร้อนที่ยังคาอยู่ในช่องทางก็จะถูกดันเจ้ามาจนลึกกว่าเดิม ลึกจนอึดอัดคับแน่นแสะเสียวหนักมากขึ้น เหมือนเป็นการลงโทษเขาที่กำลังดื้อไม่ยอมเชื่อฟัง สองมือผลักดันอกแกร่งออกแต่เรี่ยวแรงกลับหายไปไหนไม่รู้หมด ไหนจะจูบดุดันที่อีกคนป้อนให้จนแทบหายใจไม่ทัน





เสียวจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว..





"อึก..อื้อออออ..ฮึก..ฮื้อออ"





ทั้งผลักทั้งส่งเสียงประท้วงกว่าร่างหนาจะยอมถอยไปให้เขาได้กอบโกยอากาศหายใจเข้าปอดได้อีกครั้ง สองมือพยายามผลักดันหน้าท้องของอีกคนที่เริ่มเร่งจังหวะสะโพกสอบเป็นเร็วสุดจนรู้สึกร้อนระอุในช่องทาง





"อื้ออ..อ๊ะะ..แท แทมัน..อ๊ะ อ๊าา"





"จะเสร็จแล้วๆ"





"อ๊ะ..ลึก..ลึกไปแล้ว..อ๊าาา"





"แตกในนะ"





"อื้อออ..อ๊ะ..อ๊าา!!"





ไม่รู้จะบอกทำไมในเมื่อที่ผ่านมาก็เสร็จข้างในตลอดอยู่แล้ว อยากจะด่าแต่ก็ทำไม่ได้เมื่ออีกคนสวนสะโพกเน้นๆอย่างแรงอีก2-3ครั้งก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆร้อนวาบเข้ามาทางด้านหลัง พร้อมๆกับที่ตัวเขาเองก็กระตุกพ่นน้ำเชื้อออกมาทั้งที่คราวนี้ไม่ได้แตะต้องโดนส่วนนั้นของตัวเองด้วยซ้ำ





"แฮ่กๆ..เกลียด"





"รู้แล้วไงครับ"





ทั้งที่เสร็จไปแล้วแต่อีกคนก็ยังคงคาส่วนนั้นเอาไว้ ไม่ยอมชักออกไปซักที แถมยังก้มตัวลงมาคลอเคลียซอกคอของเขาต่ออีก ทั้งจิกทั้งตีทั้งเอนหนีแต่เจ้าของเคราสากนั่นก็ยังตามมารังแกเขาต่ออีกจนได้





"เสร็จแล้วก็ออกไป!!"





"หึหึ กลัวต่อรึไง"





"ออกไปกูเกลียดมึง!!"





"เสร็จแล้วก็พยศเลยนะ"





ฟอดดดดดดดดดด





คงจะหน้าด้านหน้าทนจริงๆ ด่าไปขนาดนี้ก็ยังยิ้มร่าใส่ก่อนที่อีกคนจะค่อยๆถอดถอนแท่งร้อนออกจากช่องทางช้าๆจนหลุดออกไปหมด น้ำรักที่ค้างอยู่ไหลสวนออกมาจนเลอะที่นอน แต่แทฮยองก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำที่ทำไว้จากคราวที่แล้วมาเช็ดทำความสะอาดให้





พอทุกสิ่งทุกอย่างจบหนังตาที่หนักอึ้งก็เริ่มปิดลง ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียทั้งเจ็บระบมไปหมด แต่แล้วเสียงอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นอีก





'ติ๊ง'





เสียงไลน์ ที่เขารู้ดีว่ามันดังเพราะอะไร..





'แท

ทำอะไรอยู่?

ถ้ามึงไม่ตอบกูจะไปหาที่บ้านแล้วนะ'





ไม่รู้ว่าคนที่เคยกอดเขาจะตอบไปว่าอะไรบ้าง แต่หลังจากที่เขาแอบมองไลน์ที่เพื่อนสนิทของเขาส่งหาแทฮยอง ก็เหมือนจะรู้ว่าอีกคนจะมา ในใจเจ็บปวดขึ้นมาและรู้สึกผิดต่อมินยุนกิจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วรีบจับผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงลูบที่ผมเบาๆกับเสียงของคนที่ทำร้ายเขาเมื่อกี้นี้





"เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน มึงหลับพักผ่อนไปก่อนนะ"





แรงยวบของที่นอนหายไปแล้ว เสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัวดังขึ้นมาทำให้รู้ว่าอีกคนอยู่ในห้องน้ำจริงๆ สองขารีบพยุงตัวเองลงจากที่นอนอย่างยากลำบากเดินวนเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกระจัดกระจายของตัวเองมาใส่ แม้แต่แรงจะยกขาใส่กางเกงยังแทบไม่มี จะยืนทรงตัวยังแทบไม่อยู่แต่ก็อยากรีบออกไปจากที่นี่





ต้องรีบไปก่อนที่ยุนกิจะมา..





หลังจากที่ออกมาจากบ้านของแทฮยองได้อย่างเงียบเชียบ สองเท้าของตัวเองก็พาร่างที่แทบจะไร้เรี่ยวแรงเดินออกไปให้ไกลจากที่นี่เรื่อยๆ สภาพเหมือนคนที่โดนรุมโทรมมาจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม โชคดีที่คนอื่นๆคงจะไปเที่ยวกันหมดแล้วถึงได้ไม่มีคนเดินผ่านมาเห็นสภาพทุเรศๆของเขาแบบนี้





หลายครั้งที่แทบจะทรุดลงกับพื้นแต่ก็ฝืนเอาไว้ น้ำรักที่อีกคนฝากเอาไว้ยังเต็มช่องทางและเหมือนจะเปรอะเปื้อนออกมา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินลงมาไม่ขาดสาย รู้สึกได้ว่าคืนนี้มันยาวนานและหนาวจับใจ หนาวไปจนถึงกระดูกและขั้วหัวใจจนเจ็บไปหมด





เกลียดตัวเองจริงๆ..





ได้แต่คิดวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น..





ขอโทษนะยุนกิ..





ขอโทษ..








TBC






😂😂😂

หน่วงมั้ยไม่รู้..  พยายามแก้อยู่หลายครั้งเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ติชมชี้แนะได้นะ เราก็ไม่ค่อยเก่งด้านนี้เท่าไหร่ แงงง