ความจริง kookmin

สัมผัสอ่อนโยนของคนที่กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของผมออก มันช่างขัดกับใบหน้าเรียบนิ่งที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา เห็นท่าทีแบบนี้ผมก็รู้ทันทีว่าเขาต้องการอะไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ใช่ครั้งที่สอง และก็คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เรามีความสัมพันธ์ทางกายกัน




จะเรียกแบบนั้นได้ไหม ในเมื่อผมไม่เคยเต็มใจที่จะทำมันเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่าท้ายสุดแล้วผมจะโอนอ่อนและเล่นตามบทรักที่เขามอบให้ก็ตาม




"ฮะ..ฮึก"




เสียงสะอื้นยังคงมีอยู่ในลำคออย่างหยุดไม่ได้ มันเจ็บร้าวเหมือนโดนเศษแก้วบาดเฉือนซ้ำๆตรงรอยแผลเก่า เจ็บที่เห็นเขารักกัน เจ็บมากจริงๆ ทั้งที่ควรยิ้มยินดีที่เห็นแทฮยองกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแต่มันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ กลั้นน้ำตาไม่ไหว




ต้องขอบคุณคนๆนี้ไหมที่พาผมออกมาจากที่ตรงนั้น




ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่เรียกผมไปเห็นภาพแบบนั้นก็ตามเถอะ




นิ้วโป้งสากเกลี่ยน้ำตาจากข้างแก้มแผ่วเบาเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ เลื่อนสายตากลับไปมองคนบนตัวก็พบกับสายตาที่อ่านไม่ออก วูบหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ามันเศร้าจนแทบจะร้องออกมา แต่ผมก็เลือกที่จะไม่สนใจ




หลายครั้งที่คิดว่าเขาอาจจะรักผม


แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเขาทำร้ายผม




ริมฝีปากหนากดจูบลงตรงที่เดียวกับปลายนิ้ว จากนั้นก็เลื่อนไปคลอเคลียทั่วใบหน้า มันเป็นความรู้สึกวาบหวามที่ผมไม่เคยได้รับ กลีบปากที่กดจูบย้ำๆตรงปากของผม จนผมอดที่จะเผยอปากรอรับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาไม่ได้




"อืมม"




เสียงครางน่าอายดังขึ้นเมื่ออีกคนไล้ลิ้นสำรวจไปจนทั่วโพรงปากจนน้ำใสไหลย้อยออกจากมุมปากแต่คนตัวใหญ่กว่าก็ยังตามมาจูบซับมันออก ผมหอบแฮ่กอย่างเหนื่อยอ่อนจิตใจเต้นรัว แม้จะเคยทำแบบนี้กันมานักต่อนักแต่เขาก็ไม่เคยอ่อนโยนขนาดนี้ อ่อนโยนจนผมกลัว




"อือออออ"




ปากหนาไล่กดจูบและฝากรอยดูดจากลำคอของผมลงจนถึงอก ก่อนจะระรัวลิ้นกับยอดอกของผมทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างเชื่องช้า กางเกงขายาวหลุดออกจากตัวของผมนานแล้ว นิ้วเรียวยาวที่ผมรู้ว่ามันทำหน้าที่เบิกทางแซะเข้าตรงช่องทางด้านหลังของผม




"อ่ะ..อึก"




จากประสบการณ์ทำให้ผมรู้ว่าควรโอนอ่อนตามจะได้ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บ พยายามผ่อนลมหายใจไม่ให้เกร็งแต่ก็อดจะรู้สึกอึดอัดจนต้องนิ่วหน้าไม่ได้ จากหนึ่งนิ้วเป็นสองและจากสองเป็นสาม นิ้วที่แยกออกจากกันในช่องทางขยับเข้าออกช้าๆเหมือนกลัวว่าผมจะแตกร้าวไปมากกว่านี้




แต่มันช้าไปไหม..

ในเมื่อเขาทุบแก้วอย่างผมจนแตกละเอียดไปนานแล้ว




"อ๊ะ..อ่าาาา"




เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากของอีกคนกดจูบลงที่ข้างขมับราวกับปลอบประโลม ในอกของผมสั่นไหวรุนแรงไม่ใช่เพราะความหวาดกลัวเหมือนที่ผ่านๆมา ผมเงยมองหน้าอีกคนด้วยสายตาสับสน เขาเป็นอะไร..?




ยิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งอึดอัด




"ขะ..เข้ามา แฮ่กๆ..เข้ามาได้แล้ว"




ผมอ้าขาออกกว้างเชิญชวนอีกคนอย่างจงใจ นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่ผมอยากให้เขาเข้ามาเร็วๆ เข้ามาในตัวผม อยากให้เขาทำรุนแรงกับผมเหมือนเดิมเพราะผมเกลียดความรู้สึกนี้ ในอกมันเหมือนจะระเบิดออกมา ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร




อีกคนทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆถอนนิ้วออกก่อนจะจ่อแก่นกายร้อนเข้าที่ช่องทางและค่อยๆกดเข้ามาอย่างช้าๆ ผมหายใจติดขัดเกร็งไปทุกส่วนความเสียววิ่งวนจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงกลางหัว เสียวสันหลังวาบจนรู้สึกเย็นยะเยือกทั้งที่ในรถร้อนจนเหนอะหนะ




"ระ..เร็วๆ เข้ามา..อ๊ะ เร็วๆ อ๊าาาา!!"




ผมทนไม่ไหวกับความเสียวที่ได้รับเอ่ยร้องขอน้ำเสียงกระเส่า ซึ่งอีกคนก็ยังคงว่าง่ายอย่างเคยกดกระแทกส่วนนั้นเข้ามาจนสุดจนเกิดเสียงดังลั่นรถ ความเสียวแล่นจี๊ดจนผมเกร็งกระตุกพ่นน้ำเชื้อออกมาเลอะหน้าท้องแกร่งทั้งที่เขาพึ่งเอาเข้ามายังไม่ถึงสิบวิ




"แฮ่กๆๆ อึก.. นา..นาย"




ไม่รู้ว่าแกล้งหรืออะไร เขายังคงแช่แก่นกายนิ่งค้างไว้อยู่แบบนั้น กลับเป็นผมเสียเองที่ต้องการเขามากขึ้นจนแทบทนไม่ไหว ต้องเอ่ยเรียกเสียงแผ่วปนเสียงหอบเหนื่อย ฝ่ามือใหญ่เอื้อมมาแนบที่แก้มผมและลูบไปมาอย่างอ่อนโยน




มันเป็นความอ่อนโยนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นความรู้สึกที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับจากคนๆนี้ น้ำตาเอ่อไหลออกมาอีกครั้ง มันไม่ใช่เพราะเจ็บจากแทฮยอง แต่ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร และผมก็ไม่อยากคิดหาคำตอบจากมัน




"ขยับ..ขยับทีนะ อึก..ไม่ไหวแล้ว"




ผมเอ่ยร้องขอสิ่งที่น่าอายออกไป ทั้งที่ผมพยายามหนีจากมันมาตลอด แต่ตอนนี้ผมกลับโหยหาเขาจนไม่ไหว ยกมือขึ้นไขว่คว้าหวังจะดึงอีกคนลงมาจูบแต่เขากลับยิ้มให้อย่างอ่อนแรง เหมือนจะเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาคมดุผ่านม่านน้ำตาของผม




"อ๊ะ..อื้ออ"




ยังไม่ทันหาคำตอบว่าสิ่งที่เห็นมันเป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา ผมก็ต้องผวาเฮือกแอ่นสะโพกรับสัมผัสที่โจนจ้วงเข้ามาอย่างหนักหน่วง ทั้งที่มันเป็นแรงกระแทกหนักๆแต่ผมกับรู้สึกว่ากำลังถูกกอดอย่างบางเบา




"อ๊ะ..อ่ะ แฮ่กๆ แรง..แรงๆ"




ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก




เสียงกระแทกดังลั่นไปทั่วรถ แรงจนหัวสั่นหัวคลอนแต่กลับรู้สึกดีกว่าตอนที่อีกคนอ่อนโยนใส่ ผมหายใจหอบส่งเสียงครวญครางเชิดหน้ารับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ ปรือตามองกลับเห็นความเศร้าฉายชัดบนใบหน้าอีกคนอีกครั้ง จนเมื่อเขารู้ว่าผมมองก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเพิ่มความเร็วเสียจนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน




"อ๊ะ..อ๊าาา อ่ะ..ลึก อ่ะ..ลึกไปแล้ว"




ทั้งที่เอ่ยบอกแบบนั้นแต่ผมกลับอ้าขาแยกออกกว้างขึ้นให้เขาเข้ามาได้ลึกกว่านั้น และมันก็เข้าลึกสุดจนเสียวไปทั้งตัว ผมเกร็งตัวน้ำตาเล็ดจนไหลเปรอะข้างแก้ม แม้จะรับศึกหนักแต่ในหัวก็สลัดเรื่องของเขาออกไปไม่ได้เลย ไม่ใช่เรื่องของแทฮยอง แต่เป็นเรื่องของ จอน จองกุก คนที่กำลังกอดผมอยู่ตอนนี้




ในตอนที่กอดผม เขาคิดอะไรอยู่กันนะ




"จีมิน"




"อ่ะ..อื้อออ อ๊ะ.."




"เรียกฉัน เรียกชื่อฉัน"




"จอง อ๊ะ..จองกุก จองกุก..อ่ะ"




"อืมม"




ผมส่งเสียงกระท่อนกระแท่นเรียกชื่อเขาตามคำร้องขอ ยื่นแขนทั้งสองข้างคว้าโอบรอบคออีกคนไว้เพราะไม่อยากจะเห็นใบหน้าที่เจ็บปวดนั่นอีกแล้ว ทำไมผมต้องเจ็บหน่วงในใจที่เห็นใบหน้าแบบนี้ของเขาด้วย




"ฮะ..อ่าาาาาห์ จองกุก อ๊ะ..จอง"




มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมพร้อมกับรูดรั้งหนักๆพร้อมกับแรงกระแทกที่เอว ผมผวาตัวเฮือกเด้งสะโพกรับแรงกระแทก กอดรัดรอบคอแน่นขึ้น เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวจนกระทั่งความเสียวแล่นไปอยู่ตรงส่วนอ่อนไหวและเป็นอีกครั้งที่ผมกระตุกกายพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาเลอะทั่วมือหนา




"จอง..อ๊ะ..จองกุก อ๊าาาาาา"




แต่คนตัวโตก็ยังไม่หยุดสะโพกหรือลดความเร็วลง ยังคงส่งแรงกระแทกอยู่แบบนั้นนานนับสิบนาที ก่อนที่ผมและเขาจะกระตุกเกร็งและพ่นน้ำออกมาพร้อมๆกัน ความอุ่นร้อนปะทุเข้าช่องทางจนเผลอเกร็งตัวบีบรัดแก่นกายที่ยังรีดน้ำทุกหยาดหยดก่อนจะนิ่งไป




"แฮ่กๆ จะ..จองกุก จูบ ..แฮ่ก จูบหน่อย"




เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมเรียกร้อง อาจจะเป็นเพราะผมติดกับความอ่อนโยนของเขา หรือไม่ก็ความเศร้าในแววตาของเขาก็ได้ อีกคนส่งสายตาแปลกใจมาให้แต่ก็ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากของผม




แต่ผมกลับผลักเขาออกเบาๆแล้วพยายามขยับตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักของเขาแทนทั้งที่แก่นกายของเขายังคงค้างคาอยู่ในช่องทางของผมแบบนั้น ลิ้นร้อนเล็มเลียไปตามช่องว่างของกลีบปาก ก่อนจะแทรกเข้ามาอย่างช้าๆ มันวูบโหวงในอกแปลกๆแต่ก็วาบหวามจนผมเองก็รู้สึกว่าช่องทางของตัวเองตอดรัดแก่นกายของเขาอีกครั้ง




ผมได้ยินเสียงกัดฟันกรอดของเขาเบาๆ ก็พอเข้าใจเหตุผลดีแต่เมื่อสายตาของผมมองออกไปนอกรถ เห็นนักศึกษาหลายคนมองมาที่รถด้วยความสงสัยตัวก็ชาวาบขึ้นมา พึ่งระลึกได้ว่านี่คือในมหาลัย และรถคงจะสั่นไหวจนคนมองเห็น




"ฮึก"




หลุดสะอื้นด้วยความอายออกมาโดยอัตโนมัติ ทุกคนต้องรู้ว่านี่คือรถของจองกุก และจองกุกที่ดึงมือผมตามมาจะไปมีกิจกรรมเข้าจังหวะกับใครได้ถ้าไม่ใช่ .. กับผม
คิดได้แบบนั้นก็รีบถอนริมฝีปากออกแนบหน้าลงกับไหล่กว้างส่งเสียงอู้อี้แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน




"กลับบ้าน อยากกลับบ้าน"




มือหนาลูบไปตามไขสันหลังของผมเบาๆ ไม่รู้ว่านี่คือการปลอบโยนหรือเปล่า แต่พอเขาจะผละตัวออกผมกลับรู้สึกโหวงในใจขึ้นมาอีกครั้งจนต้องรีบยกมือกอดรอบคอเขาไว้แน่น




"กอด กอดฉันแน่นๆ"




นี่ผมเป็นบ้าอะไรกันนะ ถึงได้มานั่งร้องขออะไรแบบนี้กับคนที่ข่มขืนผมอย่างโหดร้ายแบบนั้น




นายมันบ้า ปาร์ค จีมิน




และนายคงจะบ้ามาก ที่คิดสงสารคนที่ทำร้ายนาย







กลับไปอ่านที่หน้าหลักได้เลยค่า~

Tears Ravi×ken

แจฮวานลุกขึ้นถอดเสื้อนักศึกษาที่กำลังชื้นออกจากตัวด้วยมืออันสั่นเทา ความกลัวถ่าโถมเข้าหาแต่ก็ไม่อยากทิ้งให้อีกคนต้องจมกับตัวเอง จมกับความเสียใจและสายตาที่แว๊บหนี่งแจฮวานเห็นว่ามันเหมือนกับคนที่กำลังจะร้องไห้
รู้ว่ามันเป็นความคิดที่โง่มาก แต่คนอย่างเขาคงทำอะไรดีๆให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ ที่ทำอยู่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะดีไหม




มือเล็กปลดเข็มขัดออกกำลังจะก้มลงถอดกางเกงแต่ก็โดนอีกคนผลักอย่างแรงจนหลังกระแทกนอนราบลงไปกับโซฟา มือหนาของอีกคนก็เข้ามาดึงกางเกงชั้นนอกและในออกไปจากตัวไม่ทันให้แจฮวานได้เตรียมใจ




ผิวขาวเนียนเรียบบวกกับเอวคอดกิ่ว รวมทั้งสีหน้าแววตาฉ่ำน้ำฟันที่ขบกัดลงบนริมฝีปากล่างของอีกคนที่ร่างหนาคิดไปเองคนเดียวว่าเป็นการให้ท่า ทั้งที่ร่างเล็กนั้นกลัวจนจะร้องไห้ทำให้วอนชิคสติขาดผึ่งก้มลงใช้ริมฝีปากสัมผัสไปทั่วซอกคอและพวงแก้ม มืออีกสองข้างก็ฟอนเฟ้นไปตามตัวของอีกคนจนขึ้นรอยมือ




"อ๊ะ!!..ยะ"




สัมผัสรุนแรงไร้ความอ่อนโยนยังคงส่งให้คนใต้ร่างอย่างต่อเนื่อง คนที่โดนปรนเปรอก็แทบสิ้นสติได้แต่ส่งเสียงครางเบาๆกับแอ่นอกรับลิ้นสากที่เลื้อยลงมาเล็มเลียไปทั่วแผ่นอกและงับเข้าที่ยอดอกแรงๆ




"โอ๊ยย!..อ่ะ.."




"หึ"




เสียงแค่นหัวเราะที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่ได้มีความรู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังเพิ่มแรงขบกัดไปตามแผ่นอกบางมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ




เมื่อเล้าโลมอีกฝ่ายจนรู้สึกทนไม่ไหวแล้วมือหนาจึงจับขาเรียวแยกออกจากกันถึงแม้อีกคนจะยังแอบฝืนหนีบขาเข้าหากันบ้างแต่พอเจอสายตาดุๆที่วอนชิคส่งให้ ก็ต้องยอมโอนอ่อนปล่อยให้อีกคนทำอะไรกับร่างกายของตัวเอง




เฮือก!!!!




"โอ๊ยย..เจ๊บ..อึก.."




ไม่ทันตั้งตัวนิ้วเรียวของคนโตกว่าก็สอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของแจฮวานจนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งเฮือกเกร็งตัวช่องทางบีบรัดนิ้วแน่นจนแทบจะกระดิกไม่ได้




"ผ่อนคลายหน่อย"




ทั้งที่คนตัวเล็กเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่ก็พยายามหายใจเข้าออกเพื่อลดอาการเกร็งของตัวเองตามใจคนที่กำลังมองเขาอยู่ ไม่อยากขัดใจจนทำให้อีกคนอารมณ์เสีย




เมื่อช่องทางที่ตอดรัดแน่นคลายออกเล็กน้อยร่างแกร่งจึงสอดใส่นิ้วที่สองตามเข้าไปติดๆ แค่นี้เขาก็อารมณ์เย็นมากพอแล้วที่จะเบิกทางให้อีกคน ทั้งที่จริงแล้วเขาอยากจะสอดใส่ของตัวเองเข้าไปเต็มที่แล้วแต่ก็กลัวอีกครับไม่ไหว




"อ่ะ..อ๊าาา"




ใบหน้าเหยเกกับคราบน้ำตาของอีกคนทำเอาวอนชิคอดที่จะสงสารนิดๆไม่ได้ ถึงจะรู้สึกเอะใจในความคับแคบและท่าทางเหมือนไม่เคยของอีกคนแต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ มันอาจจะเป็นจริตของเด็กขายบริการก็ได้




"ช่วยตัวเองสิ"




"ครับ??"




คนตัวโตโน้มตัวไปดึงมือขาวมาจับที่แก่นกายของเจ้าตัวก่อนจะบังคับมือให้มือเล็กกอบกุมรอบแก่นกายตัวเองแล้วรูดรั้งเบาๆ




"ทำสิ"




ส่งน้ำเสียงนิ่งๆที่รู้ว่าเจ้าตัวกลัวก่อนจะใช้สายตาดุๆส่งไป ได้ผลที่คนเด็กกว่าหลับตาปี๋พร้อมกับค่อยๆรูดชักแก่นกายตัวเองช้าๆก่อนจะค่อยๆหนักขึ้นตามลำดับแรงอารมณ์ของตัวเอง




วอนชิคก้มมองคนใต้ร่างที่กำลังทำท่าทางยั่วยวนเขาเต็มที่ ตาปรือฉ่ำหวานเสียงหอบหายใจและเสียงครางแผ่วเบาที่เจ้าตัวพยายามกลั้นไว้




"อ่ะ...อื้ออออ"




รอจนช่องทางคลายออกอีกครั้งจึงสอดนิ้วที่สามเข้าไปอย่างช้าๆ เพื่อลดอาการเจ็บให้คนที่กำลังบิดตัวไปมาด้วนความเสียวซ่านก่อนจะชักนิ้วตัวเองเข้าออกย้ำๆพลางกว้านนิ้วไปมาหาจุดเสียวของอีกคน และเมื่ออีกคนกระตุกสะโพกหลุดเสียงครางออกมาจึงทำให้วอนชิคกดเน้นย้ำตรงจุดนั้นหลายๆครั้ง




"อ่ะ..อ๊ะ..คุณ..ตรงอ๊ะ..ตรงนั้น"




ยิ่งอีกคนแสดงท่าทีเสียวมากเท่าไหร่วอนชิคก็ยิ่งเพิ่มความเร็วจนอีกคนเอวลอยไม่ติดโซฟา




"คุณ..ผมอ่ะ..อ๊าาา จะ..เสร็จ"




จนเมื่อร่างเล็กกระตุกอีกครั้งใกล้จะถึงฝั่งฝันวอนชิคจึงถอนนิ้วทั้งสามออกรูดซิปจับแก่นกายตัวเองมารูดเบาๆสองสามครั้งก่อนจะจ่อไปที่ปากทางด้านหลังของคนที่กำลังช่วยตัวเองโดยที่ไม่ได้รู้ตัว และจังหวะที่แจฮวานกระตุกพ่นน้ำเสียวออกมาก็พอดีกับที่วอนชิคกระแทกแก่นกายของตัวเองเข้าช่องทางคับแน่นนั้นสุดโคนในทีเดียว




"อ๊าาาาาา..โอ๊ยยยย..เจ็บ..อ๊าา!"




ทั้งที่พึ่งจะถึงจุดสุดยอดไปในเมื่อกี้นี้แต่เหมือนกลับโดนกระชากให้ตกลงบ่อเหวลึกในวินาทีต่อมา แจฮวานตาเบิกโพรงยกสะโพกหนีความเจ็บปวดนั้นมันเหมือนกับโดนจับเอาร่างกายมาฉีกออกเป็นชิ้นๆ เจ็บไปตั้งแต่ส่วนล่างยันกระดูกสันหลังจนถึงหัว อยากให้อีกคนถอนความใหญ่โตที่แจฮวานยังไม่เคยเห็นออกไป




แต่อีกคนกลับใช้มือทั้งสองข้างจับยึดสะโพกของเขาไว้แน่นแล้วดึงเอาท่อนลำออกจากช่องทางจนคนตัวเล็กรู้สึกวูบในช่องท้องจากนั้นก็กดสวนแก่นกายกลับเข้าช่องทางไปมิดสุดโคนดังเดิม




"อ๊าาา..คุณ!!..หยุดก่อน..ผมฮึก..อึก..อ๊าาา"




วอนชิคเฝ้าวนทำซ้ำๆอยู่แบบนั้นโดยที่ไม่ได้รอให้คนใต้ร่างคุ้นชินกับอะไรเสียก่อน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนกระแทกแก่นกายเข้าช่องทางตอดรัดนั้นเน้นๆไปแล้วเกือบสิบครั้ง ก้มมองอีกคนก็เห็นว่าเด็กนี่นอนน้ำตานองหน้ากัดริมฝีปากตัวเองจนบวมช้ำไปหมด




"ทำเป็นไม่เคยไปได้นะ"




ก้มลงใช้สายตาแทะโลมไปตามตัวอีกคนจนแจฮวานต้องเบือนหน้าหนี เปิดทางให้คนโตกว่าโน้มตัวไปขบกัดที่ซอกคอหนักๆ




"อ๊ะ..โอ๊ย คุณ..วอนชิค มันลึก ออกไป!! อ๊ะ..อ๊าา"




เมื่ออีกคนโน้มกายเข้าหาทำให้แก่นกายยิ่งถูกดันลึกเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดแน่น แจฮวานรู้สึกเจ็บจนจุกหวีดร้องเสียงหลงพลางพยายามดันอกให้อีกคนถอยห่าง แต่เหมือนยิ่งแกล้งที่อีกคนกลับดันมันให้เข้าไปข้างในให้ลึกกว่าเดิมพร้อมกับเงยหน้าซี๊ดปากถึงความคับแน่นและแรงตอดรัด




"อ๊ะ อ๊าาา อะ..อึก..ฮึก"




มือแกร่งยกสะโพกขาวขึ้นเล็กน้อยถอนเอวออกแล้วสวนกลับเข้าไปอย่างแรง เฝ้าวนทำอยู่แบบนั้นเป็นเวลาเนิ่นนานก่อนจะเริ่มความเร็วขึ้นโจนจ้วงความใหญ่โตให้เข้าไปให้ลึกสุดช่องทางมากกว่าเดิมพร้อมแรงกระแทกที่ทำเอาร่างเล็กกระตุกเกร็งไปทั้งตัว และสุดท้ายร่างหนาก็กระตุกตัวเล็กน้อยพ่นน้ำรักทุกหยาดหยดเข้าไปในช่องทางของคนใต้ร่าง




"อ๊าาาาาา!! แฮ่กๆๆ"




เสียงหอบหายใจดังประสานกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ช่องทางด้านหลังยังตอดรัดอยู่คนตัวโตเองก็ยังสวนแก่นกายเข้าออกรีดน้ำให้เข้าไปในช่องทางอีกคนก่อนจะถอนตัวออกมา ดวงตาที่ยังคงว่างเปล่าอ่านไม่ออกก้มมองคนที่กำลังนอนหอบหายใจรวยริน




แจฮวานคิดว่าทุกอย่างมันจบลงแล้วแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่ออีกคนจับเขาให้นอนคว่ำหน้าลงกับที่นอนแล้วจับแก่นกายที่พองตัวอยู่ให้ถูไถไปกับช่องทางที่บวมแดงแถมมีเลือดปนอยู่กับน้ำรักที่ไหลทะลักย้อนกลับออกมาข้างนอกแต่วอนชิคก็ไม่ได้สนใจเช่นเคย




"....... คุณวอนชิค.. ฮึก"




"อยู่เฉยๆ"




แจฮวานที่อยากจะค้านการกระทำของอีกฝ่ายแต่ไม่มีแรงจะขัดขืนได้แต่ส่งเสียงเรียกพร้อมหันหน้าส่งสายตาอ้อนวอนให้น้อยๆ แต่อีกคนกลับไม่ใส่ใจส่งเสียงนิ่งใส่เหมือนอย่างเคยก่อนจะกดปลายส่วนหัวเข้าช่องทางด้านหลัง




"อ๊าาา..ฮึกก..อึก"




ความเจ็บแสบที่ไม่ต่างจากครั้งแรกทำให้แจฮวานต้องคลานสี่ขาไปทางด้านหน้าหนีการรุกรานของอีกคน แต่วอนชิคก็คว้าเอวคอดนั้นได้เสียก่อน ก่อนจะดันท่อนลำสวนสะโพกอีกคนไปจนสุดอีกครั้งอย่างเต็มแรงเหมือนกับว่าจะลงโทษคนตัวเล็กที่คิดจะหนีเขา




ปึ่ก!!!




"ยะ อ๊าาาาา!!! ฮือออ"




ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!!




ทั้งที่ตั้งใจจะปลอบประโลมอีกคนด้วยร่างกายของตนเอง แต่ตอนนี้แจฮวานบอบช้ำไปทั้งร่างจนไม่สามารถเก็บกักน้ำตากับเสียงสะอื้นเอาไว้ได้อีกแล้ว ได้แต่กดหน้าลงกับพนักวางแขนของโซฟาแล้วยกสะโพกขึ้นเพื่อลดแรงกระแทกหนักๆที่อีกคนส่งมาแบบไม่ออมแรง




"อ๊ะ..อ๊าา ฮึก..อื้อออ"




"อืมม"




ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!!




"อ๊ะ..ยะ..เบาลงหน่อย..อย่า..อ๊า!!"




จนกระทั่งกายใหญ่กระตุกอีกครั้ง วอนชิคเอื้อมมือไปช่วยทางด้านหน้าให้คนตัวเล็กเร่งรูดรั้งแก่นกายอีกคนพร้อมกันกับส่งแรงกระแทกสวนช่องทางจนสุดท้ายทั้งคู่ก็กระตุกพ่นน้ำรักออกมา







กลับไปอ่านที่หน้าหลักได้เลยค่ะ ♡

butterfly Bang×Dae

"อมสิ"




".... อื้ออ"




ร่างบางดูลังเลเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาทวนใหญ่อ้าปากใช้ปลายลิ้นค่อยๆแตะที่ปลายหัวก่อนจะกดจูบตรงรอยหยัก มือยังคงทำหน้าที่รูดรั้งแก่นกายบิดข้อมือไปมาเบาๆ มืออีกข้างก็เลื่อนไปลูบไล้พวงสวรรค์ทั้งสองลูกของอีกคน




ริมฝีปากอ้าออกค่อยๆครอบครองแก่นกายใหญ่โต เพียงแค่ส่วนหัวร่างบางก็รู้สึกถึงความคับแน่นในช่องปากแล้ว ลิ้นสากค่อยๆไล้วนรอบส่วนปลายหัวก่อนจะผละปากออกมาลากลิ้นไปตามลำท่อนเหมือนกับเลียไอติมไม้แท่งใหญ่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย




"อืมมม"




เสียงครางแผ่วยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกมีความมั่นใจมากขึ้น มือเร่งชักแก่นกายให้อีกคน พร้อมกับอ้าปากครอบครองลำแท่งอีกครั้งก่อนจะกดคอกลืนกินแท่งนั้นให้ลึกที่สุด ลิ้นยังคงทำงานได้ดีในการเลียไปรอบๆลำแท่ง




มือเล็กกำรอบแท่งในส่วนที่ปากเล็กครอบครองไปไม่ถึง แล้วรูดรั้งหนักขึ้นโดยที่ปากก็เริ่มออกแรงดูดที่ปลายหัวหนักๆแล้วค่อยๆขยับหัวตัวเองรูดไปตามจังหวะ ทั้งยังแอบใช้ฟันซี่เล็กขูดลำแท่งเพิ่มความเสียวสยิวให้มากขึ้นไปอีก




'บล็อก..บล็อก..บล็อก..บล็อก' แก้มที่ตอบจากการออกแรงดูดและริมฝีปากที่รูดไปตามลำท่อนส่งผลให้เกิดเสียงที่ฟังแล้วน่าอายแต่ร่างบางก็หยุดไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงแก่นกายที่พองตัวมากขึ้นกว่าเดิมจนคับปาก




"ซี๊ดดดด ..อีกนิด..แดฮยอน"




เมื่อได้ยินดังนั้นหัวทุยก็เริ่มรูดริมฝีปากให้เร็วกว่าเดิมซ้ำยังเพิ่มแรงดูดในโพรงปากจนกายแกร่งกระตุกเล็กน้อยเตรียมปลดปล่อย แต่แทนที่อีกคนจะปล่อยเขาไปมือใหญ่กลับล็อคแก้มเขาเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหนจนน้ำคาวทะลักออกมาเข้าปากเข้าคอของร่างบางหลายระลอก




"อ่าาาห์ กลืนลงไปสิ แดฮยอน"




ไม่ว่าเปล่าอีกคนยังคงกระแทกเอวสวนริมฝีปากของร่างบางจนปลายหัวแทบจะทะลุคอหอยทำให้คนที่กำลังอมน้ำคาวต้องฝืนใจกลืนมันลงไป มันเยอะเสียจนร่างบางแทบสำลักแถมยังรู้สึกขื่นๆที่ลิ้นอีกต่างหาก




เมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง ร่างบางเตรียมจะลุกจากที่นอนเพื่อจะหนีกลับบ้าน แต่แขนแกร่งก็โอบรอบเอวของตนเอาไว้ได้




"จะไปไหนล่ะ"




"กลับบ้านน่ะสิ ผมทำเสร็จแล้วนะ!"




ร่างเล็กหันมาแหวใส่อีกคน แอบหงุดหงิดที่ต้องกลืนน้ำรักของคนขี้โกงลงท้อง ทั้งที่การช่วยด้วยปากก็เป็นครั้งแรกของแดฮยอนแล้ว ตั้งแต่มีความสัมพันธ์กับใครมาร่างบางไม่เคยทำแบบนี้ด้วยเลยซักครั้ง แต่คนๆนี้กลับตอบแทนเขาด้วยการให้กลืนน้ำคาวลงคอ ทำเอาอยากจะข่วนให้ลายไปทั้งหน้า




"ฉันเสร็จ แต่นายยังไม่เสร็จเลยนะ"




"ผมทำเองได้!!"




ร่างบางมองตามสายตาอีกคนที่มาหยุดอยู่ที่กลางลำตัวของตัวเอง ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามันกำลังตื่นตัว แต่เขาก็ไม่อยากทำต่อหน้าคนๆนี้ เกิดอีกคนหื่นขึ้นมาจับเขากดอีก ไอที่กินน้ำคาวไปเมื่อกี้ก็หมดความหมายน่ะสิ




"เดี๋ยวช่วย"




"อ๊ะ!! นี่คุณ!!!"




ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่คนตัวบางต้องลอยหวือไปมาเพราะคนตัวใหญ่กว่า และครั้งนี้เขาก็ลอยกลับมานอนที่บนเตียงนุ่มอีกครั้ง แดฮยอนหน้าหงิกกระหน่ำฟาดฝ่ามือใส่อีกคนเพื่อระบายความหงุดหงิด ซึ่งการกระทำนี้ของร่างบางยงกุกเรียกมันว่า 'แมวพยศ'




"อ๊ะ!!"




ยงกุกไม่ได้สนกับการกระทำงอแงของอีกฝ่าย ฝ่ามือใหญ่แปะลงไปที่กลางลำตัวของร่างบาง จนอีกคนถึงกับสะดุ้ง เมื่อจัดท่าทางเรียบร้อยยงกุกร่นตัวลงไปนั่งอยู่ปลายเตียง จับให้เรียวขาเล็กของอีกคนตั้งชันขึ้นและแยกขาออกจากกัน




ร่างหนาทำอะไรเชื่องช้าเหมือนเป็นการกลั่นแกล้งให้คนที่นอนอยู่ใจเต้นระส่ำไม่เป็นสุข ค่อยๆกดจูบจากขาอ่อนขึ้นไปจนถึงโคนขา แอบสร้างรอยเอาไว้โดยที่อีกคนไม่รู้ตัว




ริมฝีปากหนาปัดป่ายไปรอบๆแก่นกายของร่างบางเหมือนจงใจจนคนที่เสียวจนทนไม่ไหวร้องแหวขึ้นมาพร้อมทำหน้างอที่โดนอีกคนแกล้งให้เสียวเล่น




"อ๊ะ..คุณ จะทำอะไรก็รีบทำซักที!!"




"หึ"




มือหนาจัดการจับแก่นกายที่ส่วนปลายเริ่มมีน้ำเยิ้มออกมาแล้วเอาเข้าปากโดยที่ไม่นึกรังเกียจ ปลายลิ้นเชี่ยวชาญทำงานได้ดีจนทำเอาเอวบางลอยจนไม่ติดเตียง เสียงครางกระเส่ายิ่งทำให้ปากหนาดูดดุนแก่นกายอีกคนอย่างแรงพร้อมกับแรงรูดที่เร็วขึ้นจนอีกคนเกือบใกล้จะถึงฝั่งฝัน




"อ๊ะ..อื้ออออ..แฮ่กๆ..อ่ะ.."




แต่ก่อนที่อีกคนจะได้ปลดปล่อย นิ้วเรียวของยงกุกก็สอดเข้าไปในช่องทางคับแน่นทีเดียวสองนิ้วในตอนที่อีกคนกำลังเผลอพร้อมกับหมุนคว้านไปมาให้นิ้วครูดกับผนังช่องทางด้านหลัง ปากและมืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอกับทางด้านหน้า




"อ๊าาา..อึก ผม..อ๊ะ..อะ..ผม..จะถึง..อ๊าาาาา!"




แดฮยอนที่ต้องรับศึกหนักจากสองทางก็เกินจะกลั้นกับอารมณ์เสียวที่พุ่งถึงขีดสุดเกร็งตัวกระตุกพ่นน้ำรักเข้าปากร่างแกร่งและเหมือนอีกคนก็จะกลืนมันลงไปทุกหยาดหยดซ้ำยังรีดน้ำที่ติดตามลำท่อนจนมันคงจะสะอาดไปทุกส่วนแล้ว




"อึก..อ่ะ"




ถึงแม้ว่าโพรงปากอุ่นจะละออกจากแก่นกายของคนตัวเล็กแล้วแต่นิ้วของอีกคนยังคงขยับเขยื้อนชักเข้าออกในช่องทางไม่หยุด แรงตอดรัดที่ทำให้ยงกุกรู้ดีว่าคนที่กำลังนอนครวญครางอยู่กำลังเสียว




ชักนิ้วออกจากช่องทางแล้วยืดตัวใช้ปากงับเข้าที่ยอดอกของคนใต้ร่าง ปลายลิ้นดุนดันตุ่มไตเหมือนที่ทำกับแก่นกายของอีกคนเมื่อกี้ มือข้างหนึ่งบีบเฟ้นไปทั่วร่างเล็ก อีกมือจับขาเรียวแยกออกให้กว้างกว่าเดิมก่อนจะสอดใส่ความใหญ่โตให้ค่อยๆแซะแทรกชำแรกช่องทางอย่างเชื่องช้า




"อื้ออ..อะ..เอาเข้ามาเร็วๆ!!"




แดฮยอนที่แทบคลั่งจากการถูกกลั่นแกล้งของอีกคนก็ตวาดแหวขึ้นอีกรอบเร่งให้คนโรคจิตเข้ามาในตัวให้หมดซักที ทำแบบนี้เขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว




ยงกุกเองก็ทำตามสิ่งที่อีกคนร้องขอกระแทกความยาวเข้าไปในช่องทางทีเดียวมิดแท่งสุดโคนจนทำให้ร่างเล็กพ่นน้ำออกมาอีกรอบ




"อ๊าาาาาาาาา!!..แฮ่กๆๆ"




ร่างหนาก้มลงไปฟัดเข้าที่แก้มแดงๆของอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเริ่มเดินหน้าสาวท่อนลำออกจากช่องทางช้าๆจนเกือบสุดแล้วค่อยๆดันเข้าช้าๆเช่นกัน




"ฮึ่ยยย!"




เหมือนว่าการกระทำที่ตั้งอกตั้งใจสาวแก่นกายของอีกคนจะขัดใจแดฮยอนอย่างแรง มันเสียวจนแทบคลั่งก็จริงแต่ร่างบางอยากได้อะไรที่ถึงใจกว่านี้ มือเล็กดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะผลักให้อีกคนนอนราบไปกับเตียง ขยับตัวคร่อมตักแกร่งทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่แบบนั้น




ร่างเล็กจัดการยกสะโพกของตัวเองขึ้นก่อนจะกดลงหนักๆ ทำวนกันอย่างนั้นก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน คนที่โดนควบเองก็พอจะมองอาการของคนที่กำลังขย่มตนอยู่ออกจึงสวนเอวให้แก่นกายเข้าไปในช่องทางให้ลึกสุด




"อะ..ยะ..อ๊าาาา"




"แรงกว่านี้สิคนดี"




"อ๊ะ..ฮะ..อึก..อ๊าาา.."




แดฮยอนทำตามคำสั่งอีกคนอย่างว่าง่าย จัดการยกสะโพกแล้วกระแทกลงตักอีกคนเร็วและแรงขึ้น และเมื่อมือใหญ่มาปรนเปรอส่วนข้างหน้าให้ร่างบางก็กระตุกอย่างแรงพ่นน้ำรักออกมาเป็นครั้งที่สามจนเปรอะไปทั่วหน้าท้องแกร่ง




"อ๊าาาาาาาาาา!!"




หัวเล็กฟุบลงที่บ่ากว้างอย่างหมดแรง เห็นอย่างนั้นยงกุกเลยดันให้ร่างบางล้มลงนอนกับเตียง โดยคราวนี้จับให้แดฮยอนนอนคว่ำหน้าให้สะโพกแอ่นขึ้นรับแรงกระแทกโดยที่แก่นกายยังไม่หลุดจากช่องทางเช่นเคย




คราวนี้ไม่มีการกลั่นแกล้งอะไรทั้งนั้น แรงตอดรัดจากร่างเล็กทำให้ยงกุกโถมกายทั้งหมดใส่อีกคนไม่ยั้งจนเกิดเสียงกระแทกและเสียงครวญครางดังไปทั้งห้อง




"อ๊ะ..อ๊าาาา..เบาๆ..มันๆลึก..อ๊าาาไป..แฮ่กๆ"




ปึก ปึก ปึก




และเสียงนั้นก็ยังคงดังขึ้นตลอดทั้งคืน..








อ่านต่อที่หน้าหลักได้เลยจ้า ♡

NC ยาพิษ ผีเสื้อ นักล่าแมลง Bang×Dae

สองมือเล็กพยายามดันแผ่นอกแล้วยกสะโพกขึ้นสูงหนีการรุกรานทางช่องทางด้านหลัง แต่นั่นกลับยิ่งเปิดทางให้ยงกุกดันแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางของอีกคนได้จนมิดหัว




"อ๊ะ..อ๊าาา โอ๊ย..เจ็บ เจ็บ.."




การตอดรัดสิ่งแปลกปลอมของร่างบางทำเอายงกุกแทบคลั่ง กัดฟันใช้แขนโอบรอบเอวแล้วดึงรั้งให้ช่องทางอีกคนกลืนกินแก่นกายตัวเอง แต่เหมือนอีกคนจะไม่ให้ความร่วมมือซักเท่าไหร่ ยังคงส่ายหน้าไปมาจนผมปลิวและพยายามยกสะโพกขึ้นหนีแก่นกายของเขา ถ้าเขาไม่โอบเอวเอาไว้มันคงจะหลุดไปแล้ว




ทั้งที่แดฮยอนพยายามผ่อนคลายร่างกายไม่ให้เกร็ง แต่คงเป็นเพราะแก่นกายของอีกคนมันใหญ่โตเกินไป ทำให้เขายังเจ็บอยู่เหมือนเดิม มันเจ็บจนอยากจะเลิกทำแต่อีกคนก็ยังคงไม่ยอมปล่อยเขาไป




ร่างบางเองก็คงไม่รู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งยงกุกแอบชอบความรุนแรงในบางครั้ง ยิ่งเห็นสีหน้าเจ็บปวดของแดฮยอน ยงกุกก็ยิ่งมีอารมณ์อยากกระแทกกระทั้นให้อีกคนกรีดร้องข้างหูเขาดังๆด้วยซ้ำ




รอจนอีกคนเผลอยงกุกจึงดึงรั้งเอวให้สะโพกเล็กกดลงเข้าหาแก่นกาย ใบหน้าหวานเหยเกดวงตาเบิกกว้างเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัวช่องทางตัวเองก็ดันกลืนกินแก่นกายใหญ่ไปครึ่งหนึ่งแล้ว




"อ๊ะ!..อ๊าาา โอ้ย..ฮืออออ..ฮึก..เจ็บ"




หมดท่านางแมวจองยั่วสวาทของใครหลายคนกลับมานั่งงอแงร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กน้อยยามที่ยงกุกปักลำทวนเข้าช่องทางตัวเอง ท่าทีคุกคามของคนตัวเล็กหายไปหมดเหลือเพียงความเหนื่อยอ่อนกับดวงหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดและเสียวซ่าน




ยงกุกที่เป็นคนคุมเกมส์พยายามใจเย็นให้มากค่อยๆลดแรงบีบเฟ้นแก้มก้นของอีกฝ่ายก่อนจะปล่อยมือที่ดึงรั้งเอวอีกคนไว้ แล้วก็เป็นดั่งคาดเมื่อร่างบางไม่รู้สึกถึงแรงดึงรั้งก็รีบลุกพรวดจากหน้าตักอีกคน แต่ยังไม่ทันที่แก่นกายจะหลุดออกจากช่องทาง แรงดึงจากอีกคนกลับรั้งสะโพกให้ช่องทางของเขากลืนกินแก่นกายใหญ่อีกครั้งแบบมิดสุดลำโคน




ปึก!!!




"อ๊าาาาาาาาาาาา!!!"




ดวงตาที่เบิกกว้างกว่าครั้งไหนๆกับเสียงหวีดร้องที่ดังลั่นรถยังไม่น่าอายเท่าร่างกายบอบบางที่สั่นระริกพร้อมกระตุกอย่างรุนแรงแกนกายปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่งที่มีซิคแพ็คเรียงเป็นแถวสวยงาม




"แฮ่ก..อึก"




เสียงหอบหายใจครางกระเส่าพร้อมกับใบหน้าที่แดงซ่านเพราะแรงอารมณ์บวกกับความอับอาย แดฮยอนคนนี้ไม่เคยไร้น้ำยาขนาดนี้มาก่อนเลย เพียงแค่อีกคนสอดใส่เข้ามาจนสุดความยาวเขาก็เสียงจนน้ำทะลักแล้ว ไม่อยากจะคิดถึงหลังจากนี้เลยจริงๆ




สัมผัสแผ่วเบาเกิดขึ้นที่ข้างขมับ เป็นร่างแกร่งที่กดจูบปลอบขวัญคนบนตักที่ตอนนี้ตัวยังสั่นระริกอยู่ก่อนจะช้อนแขนเข้าที่ใต้ขาพับยกร่างบางขึ้นแล้วปล่อยให้ร่างนั้นทิ้งน้ำหนักโถมลงที่หน้าขาของเขาอย่างแรง




"อ๊ะ..ฮื้ออ..โอ้ย..อะคุณ..คุณหยุดก่อน..ผะ..อ๊ะ..อื้ออผมอึดอัด แฮ่กๆ"




แต่อีกคนหาได้ฟังเสียงเล็กๆนั่นกลับยิ่งยกร่างบางให้สูงขึ้นสุดความยาวแล้วปล่อยสะโพกให้กลืนกินลำทวนนั้นสุดโคนจนปลายลำแท่งชนเข้ากับจุดเสียวอย่างจัง ร้อนแรงและหนักแน่นจนใจของแดฮยอนหวิวคล้ายจะเป็นลมขนอ่อนตั้งชันทุกสัดส่วนจองร่างกาย ร่างแกร่งเฝ้าทำอยู่แบบนั้นหวังให้อีกคนติดใจในรสกามของเขาซะก่อนจนกระทั่ง




"อ๊ะ..ยะ..ผมจะ..อ๊าาาาาาาา"




ร่างกายกระตุกรุนแรงอีกครั้งจนกระตุกน้ำขาวขุ่นออกมา จองแดฮยอนเสร็จน้ำที่สองทั้งที่อีกคนยังไม่ทันทำอะไรมากมายและยังไม่เสร็จเลยซักครั้งเดียว




ร่างที่อ่อนปวกเปียก้หมือนขี้นผึ้งรนไฟโดนจับพลิกให้นอนราบไปกับเบาะที่โดนปรับให้เอนราบไปกับเบาะนิ่ม สองขาถูกยกดันขึ้นจนติดกับแผ่นอกทำให้ช่องทางลอยเด่นทั้งที่ยังมีแท่งของอีกคนปักคาอยู่




"พร้อมนะ"




เป็นครั้งที่สองที่แดฮยอนได้ยินเสียงของเขา แต่ครั้งนี้มันกลับฟังดูร้อนแรงจนร่างบางจะละลาย คนที่นอนราบกับเบาะยกยิ้มหวานตาปรือปรอยไม่ได้เอื้อนเอ่ยตอบสิ่งใดออกไปนอกจากบังคับให้ช่องทางตัวเองขมิบกระชับเร่งเร้าการกระแทกของอีกคน




แดฮยอนติดใจรสกามของนักล่าตัวนี้เข้าเสียแล้ว และความหฤหรรษ์ของค่ำคืนนี้มันพึ่งเริ่มต้น เสียงครางหวานของร่างบางดังยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง






กลับไปอ่านต่อที่หน้าหลักได้เลยค่ะ ~♡
NC ครั้งแรก ช่วยให้กำลังใจกันด้วยนะคะ