Nc valentine KOOKMIN

เพราะความรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่างมาเกลี่ยที่ข้างแก้ม ทำให้คนที่หลับไปแล้วอย่างจีมินต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาพบกับคนใจร้ายที่กำลังใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ไปตามใบหน้าของเขา





"ทำบ้าอะไร"





"ตื่นมาก็ปากหมาเลย"





"เป็นมานานแล้ว"





เสียงแข็งที่จงใจตอบออกไป ตั้งใจจะทำให้อีกคนรู้สึกผิด แต่คนที่กำลังนอนเปลือยอกอยู่ข้างกายเขากลับยกยิ้มน้อยๆให้แทน เห็นแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้





"มีความผิดติดตัวอยู่นะ อย่าลืม"





"ไม่ได้ทำอะไรผิด"





ถึงปากจะส่งเสียงแข็งกร้าวออกไปยังไง แต่น้ำตาเจ้ากรรมกับไม่เป็นใจ เอ่อคลอเบ้าจนเกือบจะไหลออกมาซะให้ได้





ไม่เห็นใจเจ้าของดวงตาซะเลย
ร้องจนตาบวมไปหมดแล้วแท้ๆ





แต่ถึงจะร้องยังไงอีกคนเขาก็ไม่คิดจะใส่ใจอยู่ดี





"ร้องไห้อีกแล้ว"





ปลายนิ้วเรียวของคนตัวโตยื่นมาเกลี่ยหยาดน้ำตาที่หางตาของคนตัวเล็กกว่าให้แผ่วเบา รู้สึกตัวเองเป็นโรคจิตนิดๆที่ชอบเห็นอีกคนร้องไห้งอแงอยู่แบบนี้ ก็จีมินตอนร้องไห้น่ะ ทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่ ทั้งน่าฟัดที่สุด





"สนใจด้วยหรอ"





"สนสิ เมียกูทั้งคน"




แขนแกร่งจัดการท้าวคร่อมพยุงตัวเองขึ้นเหนือร่างของอีกคนที่นอนแผ่อยู่กับที่นอน สายตาหวานส่งไปให้คนใต้ร่างส่งสัญญาณว่าตนเองพร้อมจะเผด็จศึกอีกครั้ง




ปลายจมูกเคลื่อนลงคลอเคลียที่สองพวงแก้มนิ่มก่อนจะสูดกลิ่นเหงื่ออ่อนๆของคนรักเข้าเต็มปอด การกระทำเชื่องช้าค่อยเป็นค่อยไปแบบที่ไม่ได้ร้อนแรงเหมือนที่ผ่านๆมาค่อยๆเริ่มขึ้น





"สุดท้ายก็จบแบบนี้.."




"แล้วมึงไม่อยากเอากับกูหรอ?"




ร่างหนาแทรกตัวเข้าระหว่างสองขาเล็กที่ตั้งชันรออยู่มือใหญ่จัดการจับแก่นกายจ่อตรงช่องทางก่อนจะค่อยๆแทรกแท่งร้อนเข้าไปอย่างช้าๆ





"ใส่เลยหรอ..อ๊ะ"





ที่ไม่เบิกทางเพราะก่อนหน้านี้ก็จัดหนักไปหลายรอบแล้ว ช่องทางที่ผ่านศึกมาไม่นานยังคงไม่คับมากจนเกินกว่าที่จะสอดเข้าได้ ส่วนเรื่องเล้าโลมเดี๋ยวค่อยทำหลังจากนี้ก็ได้ เพราะยิ่งปล่อยไว้นานคนที่นอนอยู่ใต้ร่างตอนนี้จะพยศเอาซะก่อน





"ซี๊ดดด ตอดแน่นว่ะ"





"อ๊ะ..อย่าพึ่งขยับนะ อื้ออ.."




ริมฝีปากหนาของจองกุกกดจูบไปย้ำๆรอบกลีบปากเล็กที่ส่งเสียงครางหวานหูออกมาให้ได้ยิน





คงไม่มีใครรู้หรอก..ว่าจองกุกน่ะ
หลงใหลเสียงหวานหูนี่มากมายขนาดไหน
ก็พอๆกับที่หลงรักเจ้าของเสียงนั่นแหละ





"จีมินครับ"





"..."





ไม่มีเสียงตอบรับ แต่กลับมีสายตาที่ฉายแววความสงสัยปนความตัดพ้อน้อยอกน้อยใจของเจ้าตัวที่ช้อนมองมาทั้งที่น้ำตาคลออยู่ในดวงตาทั้งสองข้าง





"ทำไมถึงคิดว่ากูไม่รักมึงล่ะ"





"ฮึก.."





แค่คำถามเพียงคำเดียว บ่อน้ำตาของจีมินก็พังครืนแตกทะลักออกมาหยดแล้วหยดเล่า ส่งเสียงสะอื้นฮักให้คนที่กำลังครอบครองร่างกายเขาในตอนนี้ มันเหมือนว่าอีกใจนึงก็รู้ว่าอีกคนรัก แต่อีกใจนึงมันก็น้อยใจที่อีกคนทำเหมือนว่าเขาเป็นที่ระบายจริงๆ





"ก็มึง..ฮึก..อ๊ะ!"





สะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อแก่นกายอีกคนที่เคยแช่ค้างเอาไว้ถูกถอนออกไปอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนจะถูกกดเข้ามาใหม่แทบจะในทันที





และในตอนนี้จีมินพึ่งจะรู้ตัว..





"มึง..ไม่ใส่ถุงหรอ.."





"อืม มึงชอบไม่ใช่หรอแบบนี้?"





"มะ..ไม่อ๊ะ ไม่ใช่"





"หึ โกหกไม่ดีนะเด็กน้อย"





"อื้อ...อ๊ะ...อ่าาา"





สะโพกหนาไม่ได้หยุดที่จะขยับแทรกตัวเข้าออกเลยแม้แต่นิด แต่ถึงอย่างนั้นร่างหนาก็ทำมันอย่างเชื่องช้า เหมือนอยากให้อีกคนรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของเขา สายตาที่จดจ้องใบหน้าหวานที่ส่งเสียงครางไม่ละไปไหน ยังคงมองด้วยแววตารักใคร่จากทั้งหมดใจที่มีเหมือนทุกครั้ง แต่อีกคนคงไม่ทันสังเกตุ





เพราะมัวแต่ส่งเสียงครางอยู่แบบนี้นี่ไง




"อ๊ะ..ฮื้อออ อยะ..อย่ามอง"





มือป้อมๆทั้งสองข้างของคนตัวเล็กถูกยกขึ้นปิดดวงตาของคนที่จ้องมองเขาจนทำให้รู้สึกเขินอายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่มีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทั้งที่มองตากันมาตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้สึกเหมือนตอนนี้เลยซักครั้ง





"กูอยากมอง"





"อ๊ะ..ทะ..ทำไม"





"มึงน่ารัก ซี๊ดดดด ตอดดีจังมึง"





"มึงก็อย่าอ๊ะ..อย่าทำแบบนี้สิ ไอบ้า!!!"





ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ จองกุกขยับก้มหน้าลงจนปลายจมูกโด่งชิดกับปลายจมูกของอีกคน ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจหอบของคนที่เริ่มอยู่ไม่สุขด้านล่าง





"อึก..มันลึก..อ๊ะ"





"มึงช่วยจำใส่สมองมึงไว้หน่อยสิครับเมีย"





ร่างหนาถอดถอนแก่นกายที่ค้างคาภายในช่องทางออกจนเกือบหลุดจนสะโพกเล็กแอ่นตามมาติดๆก่อนจะสวนแท่งร้อนกลับเข้าทางเดิมหนักๆแล้วค้างไว้อยู่แบบนั้นเหมือนกับกำลังกลั่นแกล้งอีกคน





"อ๊ะ..อ๊าาาาา"





"กูรักมึง"





"ฮะ..อื้ออ"





ยังไม่ทันได้ตอบรับอะไรแท่งร้อนก็ถูกถอนออกแล้วสวนกลับเข้ามาหนักๆแต่เชื่องช้าวนอยู่แบบนั้นหลายรอบ





มันไม่ได้ทำให้เจ็บ





แต่มันทำให้เสียวจนแทบคลั่ง





และ






ไม่ว่าหลังจากนี้จองกุกจะทำอะไรเขา





จะขบกัดตามซอกคอเหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้
จะจูบเขาจนเหนื่อยหอบเหมือนทุกๆครั้ง
หรือจะกระแทกแรงแค่ไหนก็ตาม





เขาไม่สนใจแล้ว





ขอแค่ตอนนี้..ช่วย





"อ๊ะ...ทะ..  ทำเร็วๆหน่อย ฮื้อออ"





"อืม..  รู้รึกยัง ว่ากูรักมึง"





"อ๊ะ..แฮ่ก..รู้..อ๊าาา รู้แล้ว"





สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งเหมือนไขว่คว้าหาที่ยึดหลังจากที่คนตัวโตจัดการโหมกระแทกสะโพกเข้าใส่ถี่รัวจนช่องทางร้อนระอุเหมือนจะมีไฟลุกออกมา อาจจะเพราะไม่ได้ใส่ถุงยางด้วยอะไรๆมันเลยยิ่งชัดเจนมากขึ้นในความรู้สึก





"กูรักมึงจีมิน"





คำพูดหวานหูยังคงพร่ำเอ่ยอยู่แบบนั้นจนเกือบรุ่งสาง คำว่ารักนั้นหยุดลงพร้อมกับบทรักที่ทั้งสองเอ่ยบอกกันจนเกือบตลอดทั้งคืน





ไอที่บอกว่าจะกระแทกไปบอกรักไป จองกุกไม่ได้พูดเล่นๆนะเออ





คนจริงเขาทำจริง 😎








ช่วงสายของวันต่อมา







"..."





จีมินงัวเงียตื่นขึ้นมาบนที่นอนของคนตัวโต ที่ไม่รู้หายหัวไปไหน ม่านที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้จนพระอาทิตย์ที่โผล่พ้นขอบฟ้ามานานสัสๆแล้วส่งแสงเข้ามาแยงตา





คิดแล้วก็โมโห เล่นเขาจนระบมทั้งคืนแล้วแทนที่จะให้นอนตื่นสายๆหน่อย ดันทำให้เขาตื่นทางอ้อมได้อีก





เกือบจะแหกปากบ่นดังๆด้วยความหงุดหงิดแล้ว แต่อยู่ๆกลับมีแสงเล็กๆสะท้อนเข้าตาซะก่อน





ตาหวานก้มมองดูที่มาของแสงสะท้อนนั้น สายตาก็เจอเข้ากับ..





แหวนวงเล็กๆที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง





"ตื่นแล้วหรอ?"




เป็นจองกุกที่เดินเข้ามาหาพร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาปาดหน้าเขาไปหนึ่งที..





ไม่มีซะหรอก อารมณ์สวีทตอนเช้า





เบะปากให้ไปทีนึงก่อนจะเหลือบไปเห็นแหวนอีกวงที่นิ้วนางของคนตรงหน้า





"..."





"ชอบอ่ะดิแหวนคู่กู ยิ้มน่าเกลียดว่ะ"





"เกลียดมึงอ่ะ"





คำว่าเกลียดจองกุกของจีมิน





มันหมายถึงรวมคำว่ารักจากคนทั้งโลกนะ รู้ยัง??











TheEnd







เหอๆๆ แต่งหวานๆไม่เก่งเลย ขอโทษจริงๆนะคะ 😂😂

NC-2 Btsลองของ vhope

19.29 น.




หลังจากแทตอบไลน์ยุนกิ




Un Cut 2





ทั้งที่หลับไปแล้ว แต่กลับโดนคนที่ตื่นก่อนหน้ารบกวนจนถึงกับต้องตื่นขึ้นมาเพื่อพบความจริงที่แสนโหดร้าย เจ็บระบมไปทั้งสะโพกแทบจะขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว แต่เคราสากของอีกคนที่ขูดลากผ่านซอกคอจนถึงช่วงไหล่ก็ยังไม่เลิกราไป ทั้งที่เบี่ยงหลบไปรู้ตั้งกี่รอบแล้ว





เคราสากนั้นที่ขูดเข้ากับผิวหนังจนแสบไม่ได้ทำให้เจ็บที่ตัว แต่มันทำให้เจ็บที่ใจ..





"ตื่นแล้วหรอ?"





"อย่าจับ"





"ตื่นมาก็ดื้อเลยนะ"





"อย่าเสือก"





"ไม่เห็นน่ารักเหมือนเมื่อกี้เลย เมื่อกี้กอดกูออกจะแน่น ตอดก็แน่น"





"มึงมันสารเลว"





"มึงพูดบ่อยจนกูจำขึ้นใจแล้ว"





ฟอดดด





ถึงจะโดนด่าแต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกเอ็นดูมากขึ้นไปอีก ใจจริงก็ไม่อยากทำอะไรมากไปกว่านี้หรอก แต่มันก็อดที่จะฝากรอยเขี้ยวไว้ตามซอกคอไม่ได้ เหมือนหมาที่สร้างอาณาเขตความเป็นเจ้าของไม่มีผิด





"อย่าทำ..พอแล้ว กูเจ็บ.."





"อีกครั้งเดียว"





"กูไม่ไหวแล้ว..มันเจ็บ..อ๊ะ"





ตุ่มไตที่อกของคนที่นอนราบกับที่นอนถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนของคนเอาแต่ใจ ลิ้นสากดุนดันจนยอดอกอีกคนชูชันขึ้นตามธรรมชาติ ทั้งขบกัดดูดเม้มสลับกันไปมาทั้งสองข้าง ส่วนมือนั้นก็ใช้ฟอนเฟ้นไปตามร่างกายของอีกคนไม่ได้ขาด โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่าคนที่โดนกระทำนั้นมีหยาดน้ำใสๆไหลรินจากดวงตา





ร้องไห้ไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว แต่เหมือนคนกระทำจะไม่รู้ตัวบ้างเลย..





"อึก..อ๊ะ..แท!"





"อยู่เฉยๆ"




ทั้งที่ตั้งใจจะไม่เผลอไผลไปกับลีลาเซ็กส์ในครั้งนี้ แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อปลายมนของแท่งร้อนถูกลิ้นหนาตวัดผ่านจนขนลุกสยิวไปทั้งตัว เคยได้ยินเคยได้เห็นแต่ไม่คิดว่าโดนกระทำ ไม่คิดว่าคนอย่างแทฮยองจะทำให้





ใช้ปาก..กับส่วนนั้นของเขา แปลกที่มันทำให้รู้สึกดีจนแทบบ้า แต่ยิ่งรู้สึกดีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น





ปลายนิ้วเรียวถูกส่งเข้ามาทางช่องทางชื้นแฉะจากน้ำที่อีกคนเคยปล่อยไว้ รู้สึกอึดอัดเมื่ออีกคนงอนิ้วแล้ววักน้ำที่คั่งค้างภายในออกก่อนจะส่งนิ้วที่สองเข้ามาเบิกทางให้อีกครั้ง ทั้งด้านหน้าและด้านหลังในคราวเดียว





"อึก..อ่ะ"





"อ้าขากว้างๆโฮป"





ครั้งนี้กลับทำตามอย่างว่าง่ายสองขาแยกออกกว้างตามคำสั่ง ไม่รู้ว่าทำไมทั้งที่ใจเจ็บปวดแต่กลับต้องการ..





"มึงมันเลว..อ๊ะ"




ก่นด่าออกไปเพราะความรู้สึกผิดในใจ..




"อึก..อื้ออ..สารเลว"




ครั้งนี้หมายถึงทั้งแทฮยอง..แล้วก็ตัวเองด้วย




"เลว..ฮึก.."





"อืม"





"เกลียด..อ๊ะ"





"จะเอาเข้าแล้วนะ"




เหมือนว่าคำก่นด่าจะส่งไปไม่ถึงใจอีกคนหนึ่งเลย ไม่รู้ว่าจะรู้สึกรู้สาอะไรบ้างไหม นอกจากที่จะอยากระบายอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น





รู้สึกเหมือนคนไม่มีค่า เหมือนคนขายตัว..





"อย่าเกร็งนะโฮป"





"ฮึก.."





ความเจ็บปวดจากเมื่อตอนที่แล้ววิ่งวนกลับมาในความคิด มันทำให้กลัว กลัวว่าจะเจ็บอีก กลัวว่าจะรู้สึกเหมือนร่างกายจะฉีกออกจากกันอีกครั้ง พยายามจะไม่เกร็งและปล่อยตัวเองสบายๆตามที่อีกคนสอนแล้ว แต่ในใจก็ยังกลัวอยู่ดี





แต่เมื่อแทฮยองสอดใส่ทั้งหมดเข้ามาในตัวของเขาแล้ว น่าแปลกที่คราวนี้มันกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดมากเท่าคราวที่แล้ว แต่ก็ยังคงเจ็บอยู่ดี และเหมือนว่าเจ้าของผิวสีแทนจะรู้ดีถึงความกังวลที่เขากำลังคิดอยู่ ริมฝีปากหนากดลงทาบทับหน้าผากมนแผ่วเบาพร้อมกับฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่ข้างแก้มเบาๆคล้ายการปลอบประโลม





"ไม่เจ็บแล้วนะ"





"..ฮึก..อึก.."





"ทำแล้วนะ"





"ด..เดี๋ยว"





"ไม่เดี๋ยวแล้ว ซี๊ดดดด"





เอวหนาเริ่มจัดการขยับสะโพกดึงออกน้อยๆให้อีกคนปรับตัวได้ก่อนจะแทงสวนเข้าไปไม่แรงมากนักแต่ก็หนักแน่นในความรู้สึก ทำวนกันซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้นจนช่องทางคับแคบเริ่มปรับตัวได้





"เกลียด..อ๊ะ..อื้ออ เกลียดมึง"




ฟอดดดดด





"รู้แล้วครับ"




ทั้งที่บอกไปว่าเกลียดแสนเกลียด แต่ไม่รู้อีกฝ่ายหน้าหนาหน้าทนรึอย่างไร ถึงได้ส่งยิ้มที่เขามองผ่านม่านน้ำตาของตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันอบอุ่นเหลือเกิน ไหนจะท่าทางเอ็นดูที่ก้มลงมาหอมฟัดแก้มเขาเมื่อกี้นี้อีก





"ฮึก..อ๊ะ..อื้ออ เกลียด.."





ในใจส่วนลึกรีบส่งเสียงต่อต้านออกมาไม่ให้หลงใหลกับมันไปมากกว่านี้ ปากพร่ำพูดคำว่าเกลียดออกไปเพื่อตอกย้ำตัวเอง เจ้าของรอยยิ้มนี้กำลังทำร้ายตัวเราอยู่อย่างนี้ ยังไม่สำนึกอีกรึไง





"มึง..อ๊ะ..มันสาร..อ๊ะ..อ๊าาา สารเลว"





"รู้แล้ว"




ด่าก็แล้วบอกก็แล้วว่าเกลียดมากมายยังไง แต่อีกคนกลับตอบรับด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอย่างที่ปกติมักจะไม่เคยได้ยินมาก่อน





"เกลีย..ด..อ๊ะ..อ่าา..แฮ่กๆ..เกลียด"





"ครับ  เกลียดก็เกลียด"





ฝ่ามือหนาวางทาบทับกับฝ่ามือที่เล็กกว่าของอีกคนก่อนจะประสานนิ้วเข้าด้วยกัน สะโพกเริ่มซอยเพิ่มระดับความเร็วขึ้นสอดใส่เข้าลึกสุดจนต้นขากระแทกเข้ากับส่วนหลังอีกคนเสียงดังก่อนดึงออกจนเกือบสุดให้แท่งร้อนเสียดสีไปกับผนังอ่อนนุ่ม เสียวจนอีกคนแทบจะคลั่งตายให้ได้





"อ๊ะ..ชะ..ช้าๆหน่อย แฮ่ก..อึก อ๊ะ..เร็วไป"





ทั้งที่บอกให้ช้าลงแต่การกระทำอีกคนกลับสวนทาง เรียวขาที่เคยวางตั้งชันกับที่นอนถูกยกขึ้นมาพาดบ่าจนสะโพกลอยเด่นรับการกระแทกหนักกว่าเดิม ส่งผลให้ความเสียวซ่านที่เคยมีทวีคูณมากขึ้น





"อ๊ะะ..อ๊าาา ทะ..แท..กู..อ๊าาาบอก"





"ตอดแน่นว่ะ"





"อยะ..อื้อ..อ่ะ..  เกลียด..อ๊ะ..มึง"





"แต่กูรักมึง..เจโฮป"





"อ่ะ..ฮึก..อ๊ะ"





"รัก"





"แต่กู..อ๊ะ..เกลียด..ฮึก..เกลียดมึง"





"แต่มึงกำลังเอากับคนที่มึงเกลียด"





มันเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้และมันเป็นคำโกหกที่อยากจะยอมรับ..




เขาโกหกที่ว่าเกลียดแทฮยอง ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกเกลียดเลย.. แต่ในใจตอนนี้อยากจะสั่งให้ตัวเองเกลียดอีกคนให้ได้





และเขาก็ไม่อยากยอมรับว่าเขากำลังโดนคนที่เขาพร่ำพูดว่าเกลียดกระแทกกระทั้นส่วนนั้นเข้ามาใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าจนส่งเสียงครางไม่เป็นภาษาออกไปอย่างนี้





รังเกียจตัวเองจริงๆ





"ฮึก..อ๊ะ..ฮือออออ"





"อย่าร้อง"





"เกลียด..ฮืออ อ๊ะ...ฮึก..เกลียดมึง!!"





"อยากให้กูจูบปิดปากใช่มั้ย?"





"ฮึก..เกลี..อื้ออออออ"





ในตอนที่เจ้าของร่างสีแทนโน้มตัวเข้ามาเพื่อจูบปิดปากเขา เจ้าแท่งร้อนที่ยังคาอยู่ในช่องทางก็จะถูกดันเจ้ามาจนลึกกว่าเดิม ลึกจนอึดอัดคับแน่นแสะเสียวหนักมากขึ้น เหมือนเป็นการลงโทษเขาที่กำลังดื้อไม่ยอมเชื่อฟัง สองมือผลักดันอกแกร่งออกแต่เรี่ยวแรงกลับหายไปไหนไม่รู้หมด ไหนจะจูบดุดันที่อีกคนป้อนให้จนแทบหายใจไม่ทัน





เสียวจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว..





"อึก..อื้อออออ..ฮึก..ฮื้อออ"





ทั้งผลักทั้งส่งเสียงประท้วงกว่าร่างหนาจะยอมถอยไปให้เขาได้กอบโกยอากาศหายใจเข้าปอดได้อีกครั้ง สองมือพยายามผลักดันหน้าท้องของอีกคนที่เริ่มเร่งจังหวะสะโพกสอบเป็นเร็วสุดจนรู้สึกร้อนระอุในช่องทาง





"อื้ออ..อ๊ะะ..แท แทมัน..อ๊ะ อ๊าา"





"จะเสร็จแล้วๆ"





"อ๊ะ..ลึก..ลึกไปแล้ว..อ๊าาา"





"แตกในนะ"





"อื้อออ..อ๊ะ..อ๊าา!!"





ไม่รู้จะบอกทำไมในเมื่อที่ผ่านมาก็เสร็จข้างในตลอดอยู่แล้ว อยากจะด่าแต่ก็ทำไม่ได้เมื่ออีกคนสวนสะโพกเน้นๆอย่างแรงอีก2-3ครั้งก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆร้อนวาบเข้ามาทางด้านหลัง พร้อมๆกับที่ตัวเขาเองก็กระตุกพ่นน้ำเชื้อออกมาทั้งที่คราวนี้ไม่ได้แตะต้องโดนส่วนนั้นของตัวเองด้วยซ้ำ





"แฮ่กๆ..เกลียด"





"รู้แล้วไงครับ"





ทั้งที่เสร็จไปแล้วแต่อีกคนก็ยังคงคาส่วนนั้นเอาไว้ ไม่ยอมชักออกไปซักที แถมยังก้มตัวลงมาคลอเคลียซอกคอของเขาต่ออีก ทั้งจิกทั้งตีทั้งเอนหนีแต่เจ้าของเคราสากนั่นก็ยังตามมารังแกเขาต่ออีกจนได้





"เสร็จแล้วก็ออกไป!!"





"หึหึ กลัวต่อรึไง"





"ออกไปกูเกลียดมึง!!"





"เสร็จแล้วก็พยศเลยนะ"





ฟอดดดดดดดดดด





คงจะหน้าด้านหน้าทนจริงๆ ด่าไปขนาดนี้ก็ยังยิ้มร่าใส่ก่อนที่อีกคนจะค่อยๆถอดถอนแท่งร้อนออกจากช่องทางช้าๆจนหลุดออกไปหมด น้ำรักที่ค้างอยู่ไหลสวนออกมาจนเลอะที่นอน แต่แทฮยองก็เอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำที่ทำไว้จากคราวที่แล้วมาเช็ดทำความสะอาดให้





พอทุกสิ่งทุกอย่างจบหนังตาที่หนักอึ้งก็เริ่มปิดลง ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียทั้งเจ็บระบมไปหมด แต่แล้วเสียงอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นอีก





'ติ๊ง'





เสียงไลน์ ที่เขารู้ดีว่ามันดังเพราะอะไร..





'แท

ทำอะไรอยู่?

ถ้ามึงไม่ตอบกูจะไปหาที่บ้านแล้วนะ'





ไม่รู้ว่าคนที่เคยกอดเขาจะตอบไปว่าอะไรบ้าง แต่หลังจากที่เขาแอบมองไลน์ที่เพื่อนสนิทของเขาส่งหาแทฮยอง ก็เหมือนจะรู้ว่าอีกคนจะมา ในใจเจ็บปวดขึ้นมาและรู้สึกผิดต่อมินยุนกิจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เกลียดตัวเองจนไม่รู้จะทำยังไงแล้วรีบจับผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงลูบที่ผมเบาๆกับเสียงของคนที่ทำร้ายเขาเมื่อกี้นี้





"เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน มึงหลับพักผ่อนไปก่อนนะ"





แรงยวบของที่นอนหายไปแล้ว เสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัวดังขึ้นมาทำให้รู้ว่าอีกคนอยู่ในห้องน้ำจริงๆ สองขารีบพยุงตัวเองลงจากที่นอนอย่างยากลำบากเดินวนเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกระจัดกระจายของตัวเองมาใส่ แม้แต่แรงจะยกขาใส่กางเกงยังแทบไม่มี จะยืนทรงตัวยังแทบไม่อยู่แต่ก็อยากรีบออกไปจากที่นี่





ต้องรีบไปก่อนที่ยุนกิจะมา..





หลังจากที่ออกมาจากบ้านของแทฮยองได้อย่างเงียบเชียบ สองเท้าของตัวเองก็พาร่างที่แทบจะไร้เรี่ยวแรงเดินออกไปให้ไกลจากที่นี่เรื่อยๆ สภาพเหมือนคนที่โดนรุมโทรมมาจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม โชคดีที่คนอื่นๆคงจะไปเที่ยวกันหมดแล้วถึงได้ไม่มีคนเดินผ่านมาเห็นสภาพทุเรศๆของเขาแบบนี้





หลายครั้งที่แทบจะทรุดลงกับพื้นแต่ก็ฝืนเอาไว้ น้ำรักที่อีกคนฝากเอาไว้ยังเต็มช่องทางและเหมือนจะเปรอะเปื้อนออกมา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลรินลงมาไม่ขาดสาย รู้สึกได้ว่าคืนนี้มันยาวนานและหนาวจับใจ หนาวไปจนถึงกระดูกและขั้วหัวใจจนเจ็บไปหมด





เกลียดตัวเองจริงๆ..





ได้แต่คิดวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น..





ขอโทษนะยุนกิ..





ขอโทษ..








TBC






😂😂😂

หน่วงมั้ยไม่รู้..  พยายามแก้อยู่หลายครั้งเลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ติชมชี้แนะได้นะ เราก็ไม่ค่อยเก่งด้านนี้เท่าไหร่ แงงง

Nc special taetae day [ficจอย] BTSลองของ

BTSลองของ




"เดี๋ยวกูพังเข้าไปเอง"




ปัง!!!




ประตูห้องน้ำที่กระแทกเข้ากับฝาผนังจนเกิดเสียงดังสะเทือนไปทั้งบ้าน โดยที่มีเจ้าตัวต้นเหตุยืนมองผลงานของตัวเองอยู่ที่ด้านหน้า กลับกันคนที่เคยใช้ประตูบานที่กำลังห้อยต๋องแต๋งอยู่ตรงหน้าเป็นที่พึ่งสุดท้ายนั้นได้แต่ยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยใจสั่นระรัว




"มึงเป็นคนเลือกเองนะโฮป"




"มึงปล่อยกู!"




"เฉยๆเถอะ"




มือหนาคว้าเอาข้อมืออีกคนที่ทำท่าจะหนีห่างไปไว้แน่นก่อนจะออกแรงกระชากจนอีกคนเซถลาเข้าหาตัว




"พูดง่ายๆหน่อยโฮป"




"มึงมันเหี้ย!"




"กูก็บอกแล้วว่ากูเหี้ย!!"




เสียงตะคอกดังไปทั่วทั้งห้อง จนคนที่กำลังถูกคุกคามสะดุ้งตกใจเซถอยหลังล้มลงไปบนที่นอนอย่างพอดิบพอดี




"ทำเหมือนจะไม่ยอม"




"...."





"แต่ก็อ่อยกู"




"ไม่ใช่!!!"




"มึงอย่าดื้อนักเลยว่ะโฮป"




คนถูกกล่าวหาส่งเสียงตะคอกกลับดังไม่แพ้กัน ทั้งที่ในใจก็กำลังไหวหวั่น กลัวสิ่งที่อีกคนกำลังจะทำ กลัวว่าความกลัวของเขาจะเป็นจริง แต่ปากเจ้ากรรมก็ดันเถียงออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า สวนทางกับภายในใจเหลือเกิน




ร่างหนาที่ยืนมองอีกคนอยู่ตรงปลายเตียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ สายตาเหลือบมองหยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าของคนตรงหน้าที่ไหลมาไม่ขาดสายแล้วยิ่งหงุดหงิดหนักขึ้นกว่าเดิม




"มึงจะร้องทำไมวะ?"




"มึงลองมาเป็นกูดูมั้ย!"




"เอากับกูแล้วมึงจะตายรึไง?"




"มึงไม่เข้าใจกู"




"เออ กูไม่เข้าใจ"




พลั่ก!




มือหนาก้มลงขว้าข้อเท้าขาวซีดของอีกคนเข้าหาตัว จนเจ้าของข้อเท้าถึงกับหงายหลังนอนราบไปกับที่นอน




"อย่า!!"




"อยู่เฉยๆโฮป! มึงคงไม่อยากเล่นบทสวรรค์เบี่ยงกับกูใช่มั้ย?"




"ฮึก..ก.."




"ให้กูทำให้ครั้งแรกของมึงมันพิเศษ ดีกว่าให้มันมีแต่ความเจ็บปวดดีกว่านะ"





"..."




"เพราะยังไงกูก็จะเอามึงอยู่ดี มึงหนีกูไม่พ้นหรอกเจโฮป"




ปลายนิ้วของคนตัวโตเลื่อนไปเกลี่ยหยดน้ำตาจากหางตาอีกคนออกแผ่วเบา แว๊บนึงที่ในใจเจ็บแปลบแต่ก็รีบกดความรู้สึกนั้นเอาไว้ ก่อนจะย้ายตำแหน่งนิ้วมือข้างเดิมลงมาปลดเข็มขัดของคนที่นอนร้องไห้อยู่บนที่นอนอย่างใจเย็น




สายตาเจ็บปวดของร่างเปลือยเปล่าที่ส่งมาให้นั้นแทฮยองพยายามจะไม่สนใจมัน ทั้งที่รู้ว่าร่างกายของคนที่เขากำลังสัมผัสอยู่มันสั่นสะท้านเพราะความหวาดกลัวมากมายแค่ไหน แต่เขาจะไม่หยุดเช่นกัน




"มึง.. เปลี่ยนใจได้มั้ยแท"




"อย่าขออะไรที่เป็นไปไม่ได้"




ร่างหนาเดินไปคว้ากล้องวิดีโอกับขาตั้งที่อยู่ตรงมุมห้องฟากนึง มาจัดเตรียมไว้ตรงปลายเตียงโดยมีสายตาของอีกคนจ้องมองอยู่อย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง




"มึง..อึก.."




"กูอยากได้หลักฐานไง"




"ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ แค่มึงเชื่อใจกู.."




"เงียบเถอะ"




ฝ่ามือใหญ่ทาบทับลงที่ข้างแก้มที่กำลังเปียกชุ่มจากหยดน้ำตา ราวกับต้องการปลอบประโลมร่างกายอันสั่นเทาตรงหน้า แต่แทนที่อีกคนจะหายกังวลกลับกลายเป็นยิ่งแสดงท่าทีหวาดกลัวหนักขึ้นกว่าเดิม จนแทฮยองอกจะสงสารไม่ได้




"ถ้ามึงเป็นเด็กดี กูจะไม่ทำให้มึงเจ็บ"




ริมฝีปากนุ่มกดจูบไปจนทั่วแก้มเนียนจนพอใจก่อนจะค่อยๆเคลื่อนย้ายไปขบงับที่ติ่งหูปรนเปรอให้ทุกส่วนไม่เว้นช่องว่างให้อีกคนได้หายใจ ถึงแม้คนใต้ร่างจะแสดงท่าทางขัดขืนและดูตกใจกับการกระทำของเขาเพราะความที่ไม่เคยมาก่อน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้แทฮยองรำคาญเลยแม้แต่น้อย มันกลับเพิ่มความอยากให้เขาเสียด้วยซ้ำ




"เปิดปากสิ"




".."




"เม้มปากแบบนี้กูจูบมึงไม่ได้"




ลิ้นร้อนแทะเล็มแซะไปตามกลีบปากที่เม้มปิดไว้สนิททีละน้อยแต่เหมือนเจ้าของกลีบปากจะดื้อจนเกินไป แทฮยองจึงใช้ฝ่ามืออีกข้างของตัวเองเคลื่อนสัมผัสไปที่ขาอ่อนด้านในของคนใต้ร่าง





และก็ได้ผลที่อยู่ๆเจโฮปก็สะดุ้งเฮือกสุดตัวรีบใช้มือของตัวเองคว้าข้อมือใหญ่ที่ปัดป่ายใกล้จุดสำคัญของตัวเองเอาไว้จนเผลอเปิดปากรับลิ้นร้อนที่รออยู่นานได้โจนจ้วงเข้าไปสัมผัสความหวานแบบไม่เกรงใจ




"อึ..กก..อื้ออ"




นานจนสมองเบลอไปหมดกับรสจูบที่ตอนแรกยังหอมหวานจนชวนหลงใหล แต่จู่ๆก็ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ของคนนำทาง แต่เพราะเหมือนว่าอากาศหายใจของตัวเองมันใกล้จะหมดแล้วเลยได้แต่ส่งเสียงประท้วงเล็กๆให้คนที่เอาแต่ขบกัดลิ้นของตัวเองอยู่ในตอนนี้ผละออกไปก่อน




"แฮ่กๆ..อึก.."




"เด็กดี"




สายตาหวานที่ส่งแววหลงใหลถูกส่งให้กับคนใต้ร่างที่มองอีกคนผ่านม่านน้ำตา แทฮยองเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นแผ่นอกหนาสีแทนน่าซบหาความอบอุ่น แต่ไม่ใช่ในขณะนี้กับเจโฮป




ตอนนี้เขากำลังกลัวเจ้าของแผ่นอกนี้จนจะขาดใจตายอยู่แล้ว




"อย่ากลัวกูโฮป"




"..."




"กูจะใจดีกับมึง"




"มึงช่วยคิดใหม่อีกรอบได้มั้ย..กูขอร้อง"




ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น มีแต่ร่างกายหนาที่ขยับขึ้นไปหยิบเอาสิ่งของบางอย่างบนหัวเตียง บางอย่างที่เจโฮปมองไม่เห็นและไม่รู้ว่ามันคืออะไรจนกระทั่งมันถูกแตะเข้ากับช่องทางด้านหลังของตัวเองโดยที่ไม่ทันตั้งตัว




ความเย็นของเจลหล่อลื่นและนิ้วมือที่แตะโดนทำเอาร่างทั้งร่างสะดุ้งเฮือกก่อนจะรีบถดตัวหนีไปโดยอัตโนมัติ แต่ร่างกายท่อนบนของแทฮยองก็รีบกดลงมาทับราวกับจะกักขังเขาเอาไว้




"อย่าดิ้น อยู่เฉยๆ"




"ไม!่ เดี๋ยว!"




"มันจะทำให้มึงไม่เจ็บ โฮป"




"มึงปล่อยกู! กูไม่ทำแล้ว!!"




"อย่าดื้อโฮป!"




เพราะตัวที่เกือบจะเท่ากันทำให้แรงของอีกคนมากตามจนแทฮยองแทบจะจับเอาไว้ไม่อยู่ ไม่รู้จะทำยังไงให้อีกคนสิ้นฤทธิ์ มือหนาจัดการล็อคแขนของอีกคนเอาไว้ทั้งสองข้างอย่างทุลักทุเล พยายามเอาตัวของตัวเองแทรกแล้วดันให้ขาทั้งสองข้างของคนใต้ร่างแยกออกจนกว้างพอที่จะสอดปลายนิ้วเรียวเข้าไปได้สะดวก




"ไม่!!  ไม่ๆๆๆ"




"โฮป ไม่งั้นกูอาจจะทำมึงเจ็บนะ!"




"ฮึก..อย่าทำกู..เอามือออกไป..กูกลัว..กูกลัวแล้วแท อย่าทำ"




เสียงสะอื้นจนร่างสั่นสะท้านไม่ได้ทำให้แทฮยองเปลี่ยนใจ แต่เขากลับยิ่งดันนิ้วเรียวสอดเข้าไปในช่องทางให้ลึกมากกว่าเดิม แม้ว่าจะมีการต่อต้านจากช่องทางเล็กแต่มันก็ไม่ได้สร้างความลำบากให้เลยเหมือนเคย




"ยิ่งมึงทำแบบนี้มึงจะยิ่งเจ็บ"




"ฮึก..ฮืออ ปล่อยกู ไอสารเลว"




"อย่าให้กูต้องมัดมึง"




"ไม่เอา!"




"มึงมีทางเลือกไม่มากนักหรอกโฮป  กูจะไม่ไหวแล้วสัส"




"ปล่อยกูนะ..ปล่อยกู"




"มึงมันดื้อ"




นิ้วที่สองถูกดันเข้าไปในช่องทางที่คับแน่น ความเจ็บปวดและอึดอัดถูกส่งให้กับคนใต้ร่างโดยที่เขาไม่ได้ต้องการจะรับมัน แต่นิ้วเรียวก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจ กลับยิ่งขยับนิ้วเข้าออกจากช้าๆจนเริ่มเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นตามลำดับ




"ฮืออ..ฮึก..ฮะ..อ๊ะ"




ได้แต่นอนส่งเสียงปนผวาสะดุ้งไปครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้เมื่ออยู่ๆก็รู้สึกเสียวแปล๊บขึ้นมาจนชาไปทั่วร่างแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเหมือนกับจะโดนกลั่นแกล้งจากคนบนตัวเมื่อนิ้วเรียวจงใจกดย้ำเข้ามาจุดเดิมที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้งจนเขาถึงกับต้องเกร็งจิกปลายเท้าไปกับที่นอนแบบนี้




"จุดเสียวมึงอยู่ตรงนี้นะโฮป"




"อึก..ฮื้ออ..อ่ะ..พอ..พอแล้ว!"




"ให้กูเพิ่มอีกนิ้วมั้ย?"




"อ๊ะ..ม..ไม่!"




"งั้นมึงชักของตัวเองดิ ถ้ามึงเสร็จ กูจะไม่ทำมึง"




"..."




"ว่าไง?"




"... จริงรึเปล่า.."




"อือฮึ"




ถึงจะไม่เคยทำ แต่ถ้ารอดพ้นจากคนใจร้ายที่กำลังคุกคามเขาอยู่ในตอนนี้ได้ เขายอมทั้งหมดแล้ว




ก็แค่.. ช่วยตัวเองต่อหน้าคนอื่น




"ทำดิ รึจะให้กูช่วย?"




"อ๊ะ..กู..ทำเองได้"




เห็นอีกคนลังเลไม่ยอมทำตามที่บอกแทฮยองก็จัดการหมุนควงนิ้วที่ยังคาอยู่ในช่องทางเป็นการกระตุ้นไปหนึ่งรอบ อีกคนก็รีบจับแกนกายช่วยเหลือตัวเองทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำเป็นการใหญ่




ทั้งที่มันเป็นการทรมานตัวเอง แต่แทฮยองก็ต้องการที่จะทำแบบนี้ เพราะอยากให้อีกฝ่ายมีอารมณ์เหมือนกัน ไม่อยากให้ตัวเองต้องรู้สึกไปเองคนเดียว ยิ่งเห็นท่าทางงกๆเงิ่นๆของอีกคนก็ยิ่งเอ็นดูจนต้องก้มลงไปแลกจูบดูดดื่มจนคนใต้ร่างปากบวมเจ่อไปอีกรอบ




"อืมม..อ๊ะ"




ยิ่งใกล้เวลาที่คนข้างใต้ใกล้จะเสร็จสม ช่องทางอ่อนนุ่มนั้นก็ยิ่งตอดรัดนิ้วของเขาจนแน่นไปหมด และเมื่อถึงเวลาแทฮยองก็จัดการส่งนิ้วสวนช่องทางไปอย่างเร็ว




"อึก..อ่ะ..อื้อออ"




เสียวอย่างที่ไม่เคยเสียวมาก่อนในชีวิตยิ่งได้รับการเติมเต็มจากทางด้านหน้าและด้านหลังพร้อมกันแบบนี้ยิ่งทำให้เขาหยุดตัวเองไม่ได้ ใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้ว สมองของเขาว่างเปล่าและเบลอไปหมด ไม่รู้ว่าส่งเสียงร้องอะไรไปบ้างแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องสนใจ




"อ๊ะ..จะ..จะเสร็จแล้วว..อ๊ะ..อ๊าาาโอ๊ยย!"




อาศัยตอนอีกคนเผลอร่างใหญ่ส่งนิ้วที่สามสอดใส่เข้าช่องทางจนร่างของเจโฮปกระตุกเกร็งอย่างหนักพร้อมกับพ่นน้ำเชื้อออกเลอะเปรอะเปื้อนมือของตัวเองและหน้าท้องของแทฮยอน เสียงหอบหายใจหนักจนอกกระเพื่อม หมดแรงจะต่อว่าอีกคนไปชั่วขณะ




แต่นิ้วเรียวทั้งสามก็ไม่ได้ปล่อยให้หายใจหายคอได้นานนัก ยังคงส่งแรงดันเข้าออกเรื่อยๆไม่ยอมหยุด




"อ๊ะ..หยุด..มึงสัญญาแล้ว อื้ออ"




"ฟังไม่รู้เรื่องเลยว่ะ"




"มึงหยุ...อ..อื้ออ"




จูบปิดปากไปก็สิ้นเรื่อง คิดได้แบบนั้นแทฮยองก็โน้มตัวขึ้นไปใช้ริมฝีปากของตัวเองปิดปากอีกคนเอาไว้ มือที่ยังว่างแอบหยิบเอาเจลมาบีบใส่มือตัวเองแล้วทาที่แกนกายใหญ่โดยที่อีกคนไม่ทันระวัง




"พร้อมนะ"




"หะ..?  อ๊ะ....อื้อออ โอ๊ยยย..ไม่!!"



เพราะช่องทางที่บีบแน่นปกป้องการโดนรุกรานมันยิ่งทำให้ส่วนหัวของแกนกายนั้นเจ็บแสบจนขยับต่อไม่ได้ ถ้าฝืนดันเข้าไปอีกคนก็จะเจ็บ แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้เขาเองนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายทรมาน




"โฮป มึงอย่าเกร็ง"




"กูเจ็บ..ฮึก..กูเจ็บ ฮืออออ"




"มึงใจเย็นๆดิวะ อย่าขืนกู อย่าเกร็ง เชื่อกูแล้วจะไม่เจ็บ"




หลังจากฟังคำปลอบประโลมของอีกคนเจโฮปค่อยๆผ่อนลมหายใจลองทำตามที่อีกคนบอก แต่ก็ต้องผวาตัวส่งเสียงหวีดร้องดังลั่นห้อง เมื่อแทฮยองส่งแกนกายของตัวเองมาทั้งลำในคราวเดียว ความเจ็บปวดแล่นริ้วขึ้นมาจนถึงก้านสมอง ถึงแม้อีกฝ่ายจะกอดปลอบและสรรหาถ้อยคำมาปลอบเขายังไงแต่มันก็ไม่ทำให้ความเจ็บปวดลดลงเลย




"ฮึก..อ๊ะ..ฮืออออออ"




"อย่าเกร็ง..มึงอึก..จะไม่เจ็บ"




ทั้งที่พยายามทำตามที่อีกคนบอกแล้ว แต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อสะโพกของคนบนตัวเริ่มขยับ ความเจ็บร้าวที่คิดว่ามันคงจะหายไปกลับยิ่งกลับมาฉายชัดหนักขึ้นกว่าเดิมในความรู้สึก สองมือยันอกหนาของคนบนตัวจนสุดแรง แต่มันคงยังแรงไม่พอที่จะทำให้อีกคนถอยห่างไปได้




"อย่าขยับ..เจ็บบ.ไม่!"




"ซี๊ดดด โฮป  อ่าา"




"แทฮยอง..ฮึก..อ่ะ...ฮื้ออกู..อ๊ะ กูเจ็บ"




หมดแรงที่จะขัดขืนแล้ว เจโฮปได้แต่นอนราบไปกับที่นอนปล่อยให้อีกคนทำได้ตามใจอยู่แบบนั้นโดยไม่ขัดขืน ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม




"เฮือกก..อ๊ะ...อ๊ะะ..หยุด.."




"มึงเสียวใช่มั้ย  ตรงนี้.."




"ฮึก..อึก..มะ...อ๊าาา"




"อืมม"




แกนกายใหญ่กระแทกเข้าตรงจุดเสียวจุดเดิมย้ำๆเพื่อให้อีกคนเสียวตามแบบไม่ยอมให้หยุดพัก เสียงหอบดังขึ้นหนักหน่วงพร้อมกับแรงกอดรัดที่คนข้างใต้ยกขึ้นมาตวัดโอบรอบคอเอาไว้แน่น




"อ๊ะ..เบา..เบาๆหน่อย"




"กูรักมึงโฮป"




".. ฮึก.."




"กูรักมึง"




"อ่ะ..กู..ฮึกกู..ไม่เชื่อ..มึงได้มั้ย"




"หึ"




"อ่ะ..อ๊าาา ช้า..ช้าหน่อยแท!"




สะโพกหนาจัดการกระหน่ำสวนแกนกายใส่ช่องทางเน้นหนักพลางมองจ้องตาอีกคนที่ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำตา




"มองตากูดิเจโฮป"




"..ฮึก.."




"มึงเป็นของกู"




"อ่ะ..ฮึก"




"ถึงกูจะเหี้ย แต่กูก็รักมึง"




"อ๊ะ..อ๊าาาา"




กระแทกเพียงอีก 3-4 ครั้งเจโฮปก็พ่นน้ำขาวข้นออกมาเป็นรอบที่สอง เปรอะเปื้อนไปจนถึงปลายคางคนที่กำลังสวนสะโพกไม่ยั้งแรงอยู่ทางด้านบน และไม่นานนักอีกคนก็พ่นน้ำขาวขุ่นเข้าช่องทางของคนใต้ร่างตามไปติดๆ




เป็นเพราะอดกลั้นมานาน ครั้งแรกถึงได้เร็วนัก แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องกังวล เพราะเขายังคงมีเวลาทำต่อจนกว่าจะพอใจ :)





...






😂😂😂  ยากอ้ะะะะ

ขอโทษที่ไม่ถึงพริกถึงขิงนะคะ

งวดหน้าถ้ามีจะปรับปรุงให้ดีกว่านี้ ฮืออออ

ความจริง kookmin

สัมผัสอ่อนโยนของคนที่กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของผมออก มันช่างขัดกับใบหน้าเรียบนิ่งที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา เห็นท่าทีแบบนี้ผมก็รู้ทันทีว่าเขาต้องการอะไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ไม่ใช่ครั้งที่สอง และก็คงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เรามีความสัมพันธ์ทางกายกัน




จะเรียกแบบนั้นได้ไหม ในเมื่อผมไม่เคยเต็มใจที่จะทำมันเลยสักครั้ง ถึงแม้ว่าท้ายสุดแล้วผมจะโอนอ่อนและเล่นตามบทรักที่เขามอบให้ก็ตาม




"ฮะ..ฮึก"




เสียงสะอื้นยังคงมีอยู่ในลำคออย่างหยุดไม่ได้ มันเจ็บร้าวเหมือนโดนเศษแก้วบาดเฉือนซ้ำๆตรงรอยแผลเก่า เจ็บที่เห็นเขารักกัน เจ็บมากจริงๆ ทั้งที่ควรยิ้มยินดีที่เห็นแทฮยองกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแต่มันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ กลั้นน้ำตาไม่ไหว




ต้องขอบคุณคนๆนี้ไหมที่พาผมออกมาจากที่ตรงนั้น




ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่เรียกผมไปเห็นภาพแบบนั้นก็ตามเถอะ




นิ้วโป้งสากเกลี่ยน้ำตาจากข้างแก้มแผ่วเบาเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ เลื่อนสายตากลับไปมองคนบนตัวก็พบกับสายตาที่อ่านไม่ออก วูบหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ามันเศร้าจนแทบจะร้องออกมา แต่ผมก็เลือกที่จะไม่สนใจ




หลายครั้งที่คิดว่าเขาอาจจะรักผม


แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเขาทำร้ายผม




ริมฝีปากหนากดจูบลงตรงที่เดียวกับปลายนิ้ว จากนั้นก็เลื่อนไปคลอเคลียทั่วใบหน้า มันเป็นความรู้สึกวาบหวามที่ผมไม่เคยได้รับ กลีบปากที่กดจูบย้ำๆตรงปากของผม จนผมอดที่จะเผยอปากรอรับลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาไม่ได้




"อืมม"




เสียงครางน่าอายดังขึ้นเมื่ออีกคนไล้ลิ้นสำรวจไปจนทั่วโพรงปากจนน้ำใสไหลย้อยออกจากมุมปากแต่คนตัวใหญ่กว่าก็ยังตามมาจูบซับมันออก ผมหอบแฮ่กอย่างเหนื่อยอ่อนจิตใจเต้นรัว แม้จะเคยทำแบบนี้กันมานักต่อนักแต่เขาก็ไม่เคยอ่อนโยนขนาดนี้ อ่อนโยนจนผมกลัว




"อือออออ"




ปากหนาไล่กดจูบและฝากรอยดูดจากลำคอของผมลงจนถึงอก ก่อนจะระรัวลิ้นกับยอดอกของผมทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างเชื่องช้า กางเกงขายาวหลุดออกจากตัวของผมนานแล้ว นิ้วเรียวยาวที่ผมรู้ว่ามันทำหน้าที่เบิกทางแซะเข้าตรงช่องทางด้านหลังของผม




"อ่ะ..อึก"




จากประสบการณ์ทำให้ผมรู้ว่าควรโอนอ่อนตามจะได้ไม่ทำให้ตัวเองเจ็บ พยายามผ่อนลมหายใจไม่ให้เกร็งแต่ก็อดจะรู้สึกอึดอัดจนต้องนิ่วหน้าไม่ได้ จากหนึ่งนิ้วเป็นสองและจากสองเป็นสาม นิ้วที่แยกออกจากกันในช่องทางขยับเข้าออกช้าๆเหมือนกลัวว่าผมจะแตกร้าวไปมากกว่านี้




แต่มันช้าไปไหม..

ในเมื่อเขาทุบแก้วอย่างผมจนแตกละเอียดไปนานแล้ว




"อ๊ะ..อ่าาาา"




เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากของอีกคนกดจูบลงที่ข้างขมับราวกับปลอบประโลม ในอกของผมสั่นไหวรุนแรงไม่ใช่เพราะความหวาดกลัวเหมือนที่ผ่านๆมา ผมเงยมองหน้าอีกคนด้วยสายตาสับสน เขาเป็นอะไร..?




ยิ่งทำแบบนี้ผมยิ่งอึดอัด




"ขะ..เข้ามา แฮ่กๆ..เข้ามาได้แล้ว"




ผมอ้าขาออกกว้างเชิญชวนอีกคนอย่างจงใจ นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่ผมอยากให้เขาเข้ามาเร็วๆ เข้ามาในตัวผม อยากให้เขาทำรุนแรงกับผมเหมือนเดิมเพราะผมเกลียดความรู้สึกนี้ ในอกมันเหมือนจะระเบิดออกมา ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร




อีกคนทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆถอนนิ้วออกก่อนจะจ่อแก่นกายร้อนเข้าที่ช่องทางและค่อยๆกดเข้ามาอย่างช้าๆ ผมหายใจติดขัดเกร็งไปทุกส่วนความเสียววิ่งวนจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงกลางหัว เสียวสันหลังวาบจนรู้สึกเย็นยะเยือกทั้งที่ในรถร้อนจนเหนอะหนะ




"ระ..เร็วๆ เข้ามา..อ๊ะ เร็วๆ อ๊าาาา!!"




ผมทนไม่ไหวกับความเสียวที่ได้รับเอ่ยร้องขอน้ำเสียงกระเส่า ซึ่งอีกคนก็ยังคงว่าง่ายอย่างเคยกดกระแทกส่วนนั้นเข้ามาจนสุดจนเกิดเสียงดังลั่นรถ ความเสียวแล่นจี๊ดจนผมเกร็งกระตุกพ่นน้ำเชื้อออกมาเลอะหน้าท้องแกร่งทั้งที่เขาพึ่งเอาเข้ามายังไม่ถึงสิบวิ




"แฮ่กๆๆ อึก.. นา..นาย"




ไม่รู้ว่าแกล้งหรืออะไร เขายังคงแช่แก่นกายนิ่งค้างไว้อยู่แบบนั้น กลับเป็นผมเสียเองที่ต้องการเขามากขึ้นจนแทบทนไม่ไหว ต้องเอ่ยเรียกเสียงแผ่วปนเสียงหอบเหนื่อย ฝ่ามือใหญ่เอื้อมมาแนบที่แก้มผมและลูบไปมาอย่างอ่อนโยน




มันเป็นความอ่อนโยนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นความรู้สึกที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับจากคนๆนี้ น้ำตาเอ่อไหลออกมาอีกครั้ง มันไม่ใช่เพราะเจ็บจากแทฮยอง แต่ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร และผมก็ไม่อยากคิดหาคำตอบจากมัน




"ขยับ..ขยับทีนะ อึก..ไม่ไหวแล้ว"




ผมเอ่ยร้องขอสิ่งที่น่าอายออกไป ทั้งที่ผมพยายามหนีจากมันมาตลอด แต่ตอนนี้ผมกลับโหยหาเขาจนไม่ไหว ยกมือขึ้นไขว่คว้าหวังจะดึงอีกคนลงมาจูบแต่เขากลับยิ้มให้อย่างอ่อนแรง เหมือนจะเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาคมดุผ่านม่านน้ำตาของผม




"อ๊ะ..อื้ออ"




ยังไม่ทันหาคำตอบว่าสิ่งที่เห็นมันเป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา ผมก็ต้องผวาเฮือกแอ่นสะโพกรับสัมผัสที่โจนจ้วงเข้ามาอย่างหนักหน่วง ทั้งที่มันเป็นแรงกระแทกหนักๆแต่ผมกับรู้สึกว่ากำลังถูกกอดอย่างบางเบา




"อ๊ะ..อ่ะ แฮ่กๆ แรง..แรงๆ"




ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก




เสียงกระแทกดังลั่นไปทั่วรถ แรงจนหัวสั่นหัวคลอนแต่กลับรู้สึกดีกว่าตอนที่อีกคนอ่อนโยนใส่ ผมหายใจหอบส่งเสียงครวญครางเชิดหน้ารับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ ปรือตามองกลับเห็นความเศร้าฉายชัดบนใบหน้าอีกคนอีกครั้ง จนเมื่อเขารู้ว่าผมมองก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเพิ่มความเร็วเสียจนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน




"อ๊ะ..อ๊าาา อ่ะ..ลึก อ่ะ..ลึกไปแล้ว"




ทั้งที่เอ่ยบอกแบบนั้นแต่ผมกลับอ้าขาแยกออกกว้างขึ้นให้เขาเข้ามาได้ลึกกว่านั้น และมันก็เข้าลึกสุดจนเสียวไปทั้งตัว ผมเกร็งตัวน้ำตาเล็ดจนไหลเปรอะข้างแก้ม แม้จะรับศึกหนักแต่ในหัวก็สลัดเรื่องของเขาออกไปไม่ได้เลย ไม่ใช่เรื่องของแทฮยอง แต่เป็นเรื่องของ จอน จองกุก คนที่กำลังกอดผมอยู่ตอนนี้




ในตอนที่กอดผม เขาคิดอะไรอยู่กันนะ




"จีมิน"




"อ่ะ..อื้อออ อ๊ะ.."




"เรียกฉัน เรียกชื่อฉัน"




"จอง อ๊ะ..จองกุก จองกุก..อ่ะ"




"อืมม"




ผมส่งเสียงกระท่อนกระแท่นเรียกชื่อเขาตามคำร้องขอ ยื่นแขนทั้งสองข้างคว้าโอบรอบคออีกคนไว้เพราะไม่อยากจะเห็นใบหน้าที่เจ็บปวดนั่นอีกแล้ว ทำไมผมต้องเจ็บหน่วงในใจที่เห็นใบหน้าแบบนี้ของเขาด้วย




"ฮะ..อ่าาาาาห์ จองกุก อ๊ะ..จอง"




มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมพร้อมกับรูดรั้งหนักๆพร้อมกับแรงกระแทกที่เอว ผมผวาตัวเฮือกเด้งสะโพกรับแรงกระแทก กอดรัดรอบคอแน่นขึ้น เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวจนกระทั่งความเสียวแล่นไปอยู่ตรงส่วนอ่อนไหวและเป็นอีกครั้งที่ผมกระตุกกายพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาเลอะทั่วมือหนา




"จอง..อ๊ะ..จองกุก อ๊าาาาาา"




แต่คนตัวโตก็ยังไม่หยุดสะโพกหรือลดความเร็วลง ยังคงส่งแรงกระแทกอยู่แบบนั้นนานนับสิบนาที ก่อนที่ผมและเขาจะกระตุกเกร็งและพ่นน้ำออกมาพร้อมๆกัน ความอุ่นร้อนปะทุเข้าช่องทางจนเผลอเกร็งตัวบีบรัดแก่นกายที่ยังรีดน้ำทุกหยาดหยดก่อนจะนิ่งไป




"แฮ่กๆ จะ..จองกุก จูบ ..แฮ่ก จูบหน่อย"




เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมเรียกร้อง อาจจะเป็นเพราะผมติดกับความอ่อนโยนของเขา หรือไม่ก็ความเศร้าในแววตาของเขาก็ได้ อีกคนส่งสายตาแปลกใจมาให้แต่ก็ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากของผม




แต่ผมกลับผลักเขาออกเบาๆแล้วพยายามขยับตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักของเขาแทนทั้งที่แก่นกายของเขายังคงค้างคาอยู่ในช่องทางของผมแบบนั้น ลิ้นร้อนเล็มเลียไปตามช่องว่างของกลีบปาก ก่อนจะแทรกเข้ามาอย่างช้าๆ มันวูบโหวงในอกแปลกๆแต่ก็วาบหวามจนผมเองก็รู้สึกว่าช่องทางของตัวเองตอดรัดแก่นกายของเขาอีกครั้ง




ผมได้ยินเสียงกัดฟันกรอดของเขาเบาๆ ก็พอเข้าใจเหตุผลดีแต่เมื่อสายตาของผมมองออกไปนอกรถ เห็นนักศึกษาหลายคนมองมาที่รถด้วยความสงสัยตัวก็ชาวาบขึ้นมา พึ่งระลึกได้ว่านี่คือในมหาลัย และรถคงจะสั่นไหวจนคนมองเห็น




"ฮึก"




หลุดสะอื้นด้วยความอายออกมาโดยอัตโนมัติ ทุกคนต้องรู้ว่านี่คือรถของจองกุก และจองกุกที่ดึงมือผมตามมาจะไปมีกิจกรรมเข้าจังหวะกับใครได้ถ้าไม่ใช่ .. กับผม
คิดได้แบบนั้นก็รีบถอนริมฝีปากออกแนบหน้าลงกับไหล่กว้างส่งเสียงอู้อี้แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน




"กลับบ้าน อยากกลับบ้าน"




มือหนาลูบไปตามไขสันหลังของผมเบาๆ ไม่รู้ว่านี่คือการปลอบโยนหรือเปล่า แต่พอเขาจะผละตัวออกผมกลับรู้สึกโหวงในใจขึ้นมาอีกครั้งจนต้องรีบยกมือกอดรอบคอเขาไว้แน่น




"กอด กอดฉันแน่นๆ"




นี่ผมเป็นบ้าอะไรกันนะ ถึงได้มานั่งร้องขออะไรแบบนี้กับคนที่ข่มขืนผมอย่างโหดร้ายแบบนั้น




นายมันบ้า ปาร์ค จีมิน




และนายคงจะบ้ามาก ที่คิดสงสารคนที่ทำร้ายนาย







กลับไปอ่านที่หน้าหลักได้เลยค่า~

Tears Ravi×ken

แจฮวานลุกขึ้นถอดเสื้อนักศึกษาที่กำลังชื้นออกจากตัวด้วยมืออันสั่นเทา ความกลัวถ่าโถมเข้าหาแต่ก็ไม่อยากทิ้งให้อีกคนต้องจมกับตัวเอง จมกับความเสียใจและสายตาที่แว๊บหนี่งแจฮวานเห็นว่ามันเหมือนกับคนที่กำลังจะร้องไห้
รู้ว่ามันเป็นความคิดที่โง่มาก แต่คนอย่างเขาคงทำอะไรดีๆให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ ที่ทำอยู่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะดีไหม




มือเล็กปลดเข็มขัดออกกำลังจะก้มลงถอดกางเกงแต่ก็โดนอีกคนผลักอย่างแรงจนหลังกระแทกนอนราบลงไปกับโซฟา มือหนาของอีกคนก็เข้ามาดึงกางเกงชั้นนอกและในออกไปจากตัวไม่ทันให้แจฮวานได้เตรียมใจ




ผิวขาวเนียนเรียบบวกกับเอวคอดกิ่ว รวมทั้งสีหน้าแววตาฉ่ำน้ำฟันที่ขบกัดลงบนริมฝีปากล่างของอีกคนที่ร่างหนาคิดไปเองคนเดียวว่าเป็นการให้ท่า ทั้งที่ร่างเล็กนั้นกลัวจนจะร้องไห้ทำให้วอนชิคสติขาดผึ่งก้มลงใช้ริมฝีปากสัมผัสไปทั่วซอกคอและพวงแก้ม มืออีกสองข้างก็ฟอนเฟ้นไปตามตัวของอีกคนจนขึ้นรอยมือ




"อ๊ะ!!..ยะ"




สัมผัสรุนแรงไร้ความอ่อนโยนยังคงส่งให้คนใต้ร่างอย่างต่อเนื่อง คนที่โดนปรนเปรอก็แทบสิ้นสติได้แต่ส่งเสียงครางเบาๆกับแอ่นอกรับลิ้นสากที่เลื้อยลงมาเล็มเลียไปทั่วแผ่นอกและงับเข้าที่ยอดอกแรงๆ




"โอ๊ยย!..อ่ะ.."




"หึ"




เสียงแค่นหัวเราะที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่ได้มีความรู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังเพิ่มแรงขบกัดไปตามแผ่นอกบางมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ




เมื่อเล้าโลมอีกฝ่ายจนรู้สึกทนไม่ไหวแล้วมือหนาจึงจับขาเรียวแยกออกจากกันถึงแม้อีกคนจะยังแอบฝืนหนีบขาเข้าหากันบ้างแต่พอเจอสายตาดุๆที่วอนชิคส่งให้ ก็ต้องยอมโอนอ่อนปล่อยให้อีกคนทำอะไรกับร่างกายของตัวเอง




เฮือก!!!!




"โอ๊ยย..เจ๊บ..อึก.."




ไม่ทันตั้งตัวนิ้วเรียวของคนโตกว่าก็สอดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของแจฮวานจนเจ้าตัวถึงกับสะดุ้งเฮือกเกร็งตัวช่องทางบีบรัดนิ้วแน่นจนแทบจะกระดิกไม่ได้




"ผ่อนคลายหน่อย"




ทั้งที่คนตัวเล็กเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่ก็พยายามหายใจเข้าออกเพื่อลดอาการเกร็งของตัวเองตามใจคนที่กำลังมองเขาอยู่ ไม่อยากขัดใจจนทำให้อีกคนอารมณ์เสีย




เมื่อช่องทางที่ตอดรัดแน่นคลายออกเล็กน้อยร่างแกร่งจึงสอดใส่นิ้วที่สองตามเข้าไปติดๆ แค่นี้เขาก็อารมณ์เย็นมากพอแล้วที่จะเบิกทางให้อีกคน ทั้งที่จริงแล้วเขาอยากจะสอดใส่ของตัวเองเข้าไปเต็มที่แล้วแต่ก็กลัวอีกครับไม่ไหว




"อ่ะ..อ๊าาา"




ใบหน้าเหยเกกับคราบน้ำตาของอีกคนทำเอาวอนชิคอดที่จะสงสารนิดๆไม่ได้ ถึงจะรู้สึกเอะใจในความคับแคบและท่าทางเหมือนไม่เคยของอีกคนแต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ มันอาจจะเป็นจริตของเด็กขายบริการก็ได้




"ช่วยตัวเองสิ"




"ครับ??"




คนตัวโตโน้มตัวไปดึงมือขาวมาจับที่แก่นกายของเจ้าตัวก่อนจะบังคับมือให้มือเล็กกอบกุมรอบแก่นกายตัวเองแล้วรูดรั้งเบาๆ




"ทำสิ"




ส่งน้ำเสียงนิ่งๆที่รู้ว่าเจ้าตัวกลัวก่อนจะใช้สายตาดุๆส่งไป ได้ผลที่คนเด็กกว่าหลับตาปี๋พร้อมกับค่อยๆรูดชักแก่นกายตัวเองช้าๆก่อนจะค่อยๆหนักขึ้นตามลำดับแรงอารมณ์ของตัวเอง




วอนชิคก้มมองคนใต้ร่างที่กำลังทำท่าทางยั่วยวนเขาเต็มที่ ตาปรือฉ่ำหวานเสียงหอบหายใจและเสียงครางแผ่วเบาที่เจ้าตัวพยายามกลั้นไว้




"อ่ะ...อื้ออออ"




รอจนช่องทางคลายออกอีกครั้งจึงสอดนิ้วที่สามเข้าไปอย่างช้าๆ เพื่อลดอาการเจ็บให้คนที่กำลังบิดตัวไปมาด้วนความเสียวซ่านก่อนจะชักนิ้วตัวเองเข้าออกย้ำๆพลางกว้านนิ้วไปมาหาจุดเสียวของอีกคน และเมื่ออีกคนกระตุกสะโพกหลุดเสียงครางออกมาจึงทำให้วอนชิคกดเน้นย้ำตรงจุดนั้นหลายๆครั้ง




"อ่ะ..อ๊ะ..คุณ..ตรงอ๊ะ..ตรงนั้น"




ยิ่งอีกคนแสดงท่าทีเสียวมากเท่าไหร่วอนชิคก็ยิ่งเพิ่มความเร็วจนอีกคนเอวลอยไม่ติดโซฟา




"คุณ..ผมอ่ะ..อ๊าาา จะ..เสร็จ"




จนเมื่อร่างเล็กกระตุกอีกครั้งใกล้จะถึงฝั่งฝันวอนชิคจึงถอนนิ้วทั้งสามออกรูดซิปจับแก่นกายตัวเองมารูดเบาๆสองสามครั้งก่อนจะจ่อไปที่ปากทางด้านหลังของคนที่กำลังช่วยตัวเองโดยที่ไม่ได้รู้ตัว และจังหวะที่แจฮวานกระตุกพ่นน้ำเสียวออกมาก็พอดีกับที่วอนชิคกระแทกแก่นกายของตัวเองเข้าช่องทางคับแน่นนั้นสุดโคนในทีเดียว




"อ๊าาาาาา..โอ๊ยยยย..เจ็บ..อ๊าา!"




ทั้งที่พึ่งจะถึงจุดสุดยอดไปในเมื่อกี้นี้แต่เหมือนกลับโดนกระชากให้ตกลงบ่อเหวลึกในวินาทีต่อมา แจฮวานตาเบิกโพรงยกสะโพกหนีความเจ็บปวดนั้นมันเหมือนกับโดนจับเอาร่างกายมาฉีกออกเป็นชิ้นๆ เจ็บไปตั้งแต่ส่วนล่างยันกระดูกสันหลังจนถึงหัว อยากให้อีกคนถอนความใหญ่โตที่แจฮวานยังไม่เคยเห็นออกไป




แต่อีกคนกลับใช้มือทั้งสองข้างจับยึดสะโพกของเขาไว้แน่นแล้วดึงเอาท่อนลำออกจากช่องทางจนคนตัวเล็กรู้สึกวูบในช่องท้องจากนั้นก็กดสวนแก่นกายกลับเข้าช่องทางไปมิดสุดโคนดังเดิม




"อ๊าาา..คุณ!!..หยุดก่อน..ผมฮึก..อึก..อ๊าาา"




วอนชิคเฝ้าวนทำซ้ำๆอยู่แบบนั้นโดยที่ไม่ได้รอให้คนใต้ร่างคุ้นชินกับอะไรเสียก่อน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนกระแทกแก่นกายเข้าช่องทางตอดรัดนั้นเน้นๆไปแล้วเกือบสิบครั้ง ก้มมองอีกคนก็เห็นว่าเด็กนี่นอนน้ำตานองหน้ากัดริมฝีปากตัวเองจนบวมช้ำไปหมด




"ทำเป็นไม่เคยไปได้นะ"




ก้มลงใช้สายตาแทะโลมไปตามตัวอีกคนจนแจฮวานต้องเบือนหน้าหนี เปิดทางให้คนโตกว่าโน้มตัวไปขบกัดที่ซอกคอหนักๆ




"อ๊ะ..โอ๊ย คุณ..วอนชิค มันลึก ออกไป!! อ๊ะ..อ๊าา"




เมื่ออีกคนโน้มกายเข้าหาทำให้แก่นกายยิ่งถูกดันลึกเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดแน่น แจฮวานรู้สึกเจ็บจนจุกหวีดร้องเสียงหลงพลางพยายามดันอกให้อีกคนถอยห่าง แต่เหมือนยิ่งแกล้งที่อีกคนกลับดันมันให้เข้าไปข้างในให้ลึกกว่าเดิมพร้อมกับเงยหน้าซี๊ดปากถึงความคับแน่นและแรงตอดรัด




"อ๊ะ อ๊าาา อะ..อึก..ฮึก"




มือแกร่งยกสะโพกขาวขึ้นเล็กน้อยถอนเอวออกแล้วสวนกลับเข้าไปอย่างแรง เฝ้าวนทำอยู่แบบนั้นเป็นเวลาเนิ่นนานก่อนจะเริ่มความเร็วขึ้นโจนจ้วงความใหญ่โตให้เข้าไปให้ลึกสุดช่องทางมากกว่าเดิมพร้อมแรงกระแทกที่ทำเอาร่างเล็กกระตุกเกร็งไปทั้งตัว และสุดท้ายร่างหนาก็กระตุกตัวเล็กน้อยพ่นน้ำรักทุกหยาดหยดเข้าไปในช่องทางของคนใต้ร่าง




"อ๊าาาาาา!! แฮ่กๆๆ"




เสียงหอบหายใจดังประสานกันจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ช่องทางด้านหลังยังตอดรัดอยู่คนตัวโตเองก็ยังสวนแก่นกายเข้าออกรีดน้ำให้เข้าไปในช่องทางอีกคนก่อนจะถอนตัวออกมา ดวงตาที่ยังคงว่างเปล่าอ่านไม่ออกก้มมองคนที่กำลังนอนหอบหายใจรวยริน




แจฮวานคิดว่าทุกอย่างมันจบลงแล้วแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่ออีกคนจับเขาให้นอนคว่ำหน้าลงกับที่นอนแล้วจับแก่นกายที่พองตัวอยู่ให้ถูไถไปกับช่องทางที่บวมแดงแถมมีเลือดปนอยู่กับน้ำรักที่ไหลทะลักย้อนกลับออกมาข้างนอกแต่วอนชิคก็ไม่ได้สนใจเช่นเคย




"....... คุณวอนชิค.. ฮึก"




"อยู่เฉยๆ"




แจฮวานที่อยากจะค้านการกระทำของอีกฝ่ายแต่ไม่มีแรงจะขัดขืนได้แต่ส่งเสียงเรียกพร้อมหันหน้าส่งสายตาอ้อนวอนให้น้อยๆ แต่อีกคนกลับไม่ใส่ใจส่งเสียงนิ่งใส่เหมือนอย่างเคยก่อนจะกดปลายส่วนหัวเข้าช่องทางด้านหลัง




"อ๊าาา..ฮึกก..อึก"




ความเจ็บแสบที่ไม่ต่างจากครั้งแรกทำให้แจฮวานต้องคลานสี่ขาไปทางด้านหน้าหนีการรุกรานของอีกคน แต่วอนชิคก็คว้าเอวคอดนั้นได้เสียก่อน ก่อนจะดันท่อนลำสวนสะโพกอีกคนไปจนสุดอีกครั้งอย่างเต็มแรงเหมือนกับว่าจะลงโทษคนตัวเล็กที่คิดจะหนีเขา




ปึ่ก!!!




"ยะ อ๊าาาาา!!! ฮือออ"




ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!!




ทั้งที่ตั้งใจจะปลอบประโลมอีกคนด้วยร่างกายของตนเอง แต่ตอนนี้แจฮวานบอบช้ำไปทั้งร่างจนไม่สามารถเก็บกักน้ำตากับเสียงสะอื้นเอาไว้ได้อีกแล้ว ได้แต่กดหน้าลงกับพนักวางแขนของโซฟาแล้วยกสะโพกขึ้นเพื่อลดแรงกระแทกหนักๆที่อีกคนส่งมาแบบไม่ออมแรง




"อ๊ะ..อ๊าา ฮึก..อื้อออ"




"อืมม"




ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!! ปึ่ก!!




"อ๊ะ..ยะ..เบาลงหน่อย..อย่า..อ๊า!!"




จนกระทั่งกายใหญ่กระตุกอีกครั้ง วอนชิคเอื้อมมือไปช่วยทางด้านหน้าให้คนตัวเล็กเร่งรูดรั้งแก่นกายอีกคนพร้อมกันกับส่งแรงกระแทกสวนช่องทางจนสุดท้ายทั้งคู่ก็กระตุกพ่นน้ำรักออกมา







กลับไปอ่านที่หน้าหลักได้เลยค่ะ ♡

butterfly Bang×Dae

"อมสิ"




".... อื้ออ"




ร่างบางดูลังเลเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาทวนใหญ่อ้าปากใช้ปลายลิ้นค่อยๆแตะที่ปลายหัวก่อนจะกดจูบตรงรอยหยัก มือยังคงทำหน้าที่รูดรั้งแก่นกายบิดข้อมือไปมาเบาๆ มืออีกข้างก็เลื่อนไปลูบไล้พวงสวรรค์ทั้งสองลูกของอีกคน




ริมฝีปากอ้าออกค่อยๆครอบครองแก่นกายใหญ่โต เพียงแค่ส่วนหัวร่างบางก็รู้สึกถึงความคับแน่นในช่องปากแล้ว ลิ้นสากค่อยๆไล้วนรอบส่วนปลายหัวก่อนจะผละปากออกมาลากลิ้นไปตามลำท่อนเหมือนกับเลียไอติมไม้แท่งใหญ่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย




"อืมมม"




เสียงครางแผ่วยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกมีความมั่นใจมากขึ้น มือเร่งชักแก่นกายให้อีกคน พร้อมกับอ้าปากครอบครองลำแท่งอีกครั้งก่อนจะกดคอกลืนกินแท่งนั้นให้ลึกที่สุด ลิ้นยังคงทำงานได้ดีในการเลียไปรอบๆลำแท่ง




มือเล็กกำรอบแท่งในส่วนที่ปากเล็กครอบครองไปไม่ถึง แล้วรูดรั้งหนักขึ้นโดยที่ปากก็เริ่มออกแรงดูดที่ปลายหัวหนักๆแล้วค่อยๆขยับหัวตัวเองรูดไปตามจังหวะ ทั้งยังแอบใช้ฟันซี่เล็กขูดลำแท่งเพิ่มความเสียวสยิวให้มากขึ้นไปอีก




'บล็อก..บล็อก..บล็อก..บล็อก' แก้มที่ตอบจากการออกแรงดูดและริมฝีปากที่รูดไปตามลำท่อนส่งผลให้เกิดเสียงที่ฟังแล้วน่าอายแต่ร่างบางก็หยุดไม่ได้เมื่อรู้สึกถึงแก่นกายที่พองตัวมากขึ้นกว่าเดิมจนคับปาก




"ซี๊ดดดด ..อีกนิด..แดฮยอน"




เมื่อได้ยินดังนั้นหัวทุยก็เริ่มรูดริมฝีปากให้เร็วกว่าเดิมซ้ำยังเพิ่มแรงดูดในโพรงปากจนกายแกร่งกระตุกเล็กน้อยเตรียมปลดปล่อย แต่แทนที่อีกคนจะปล่อยเขาไปมือใหญ่กลับล็อคแก้มเขาเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหนจนน้ำคาวทะลักออกมาเข้าปากเข้าคอของร่างบางหลายระลอก




"อ่าาาห์ กลืนลงไปสิ แดฮยอน"




ไม่ว่าเปล่าอีกคนยังคงกระแทกเอวสวนริมฝีปากของร่างบางจนปลายหัวแทบจะทะลุคอหอยทำให้คนที่กำลังอมน้ำคาวต้องฝืนใจกลืนมันลงไป มันเยอะเสียจนร่างบางแทบสำลักแถมยังรู้สึกขื่นๆที่ลิ้นอีกต่างหาก




เมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง ร่างบางเตรียมจะลุกจากที่นอนเพื่อจะหนีกลับบ้าน แต่แขนแกร่งก็โอบรอบเอวของตนเอาไว้ได้




"จะไปไหนล่ะ"




"กลับบ้านน่ะสิ ผมทำเสร็จแล้วนะ!"




ร่างเล็กหันมาแหวใส่อีกคน แอบหงุดหงิดที่ต้องกลืนน้ำรักของคนขี้โกงลงท้อง ทั้งที่การช่วยด้วยปากก็เป็นครั้งแรกของแดฮยอนแล้ว ตั้งแต่มีความสัมพันธ์กับใครมาร่างบางไม่เคยทำแบบนี้ด้วยเลยซักครั้ง แต่คนๆนี้กลับตอบแทนเขาด้วยการให้กลืนน้ำคาวลงคอ ทำเอาอยากจะข่วนให้ลายไปทั้งหน้า




"ฉันเสร็จ แต่นายยังไม่เสร็จเลยนะ"




"ผมทำเองได้!!"




ร่างบางมองตามสายตาอีกคนที่มาหยุดอยู่ที่กลางลำตัวของตัวเอง ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามันกำลังตื่นตัว แต่เขาก็ไม่อยากทำต่อหน้าคนๆนี้ เกิดอีกคนหื่นขึ้นมาจับเขากดอีก ไอที่กินน้ำคาวไปเมื่อกี้ก็หมดความหมายน่ะสิ




"เดี๋ยวช่วย"




"อ๊ะ!! นี่คุณ!!!"




ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่คนตัวบางต้องลอยหวือไปมาเพราะคนตัวใหญ่กว่า และครั้งนี้เขาก็ลอยกลับมานอนที่บนเตียงนุ่มอีกครั้ง แดฮยอนหน้าหงิกกระหน่ำฟาดฝ่ามือใส่อีกคนเพื่อระบายความหงุดหงิด ซึ่งการกระทำนี้ของร่างบางยงกุกเรียกมันว่า 'แมวพยศ'




"อ๊ะ!!"




ยงกุกไม่ได้สนกับการกระทำงอแงของอีกฝ่าย ฝ่ามือใหญ่แปะลงไปที่กลางลำตัวของร่างบาง จนอีกคนถึงกับสะดุ้ง เมื่อจัดท่าทางเรียบร้อยยงกุกร่นตัวลงไปนั่งอยู่ปลายเตียง จับให้เรียวขาเล็กของอีกคนตั้งชันขึ้นและแยกขาออกจากกัน




ร่างหนาทำอะไรเชื่องช้าเหมือนเป็นการกลั่นแกล้งให้คนที่นอนอยู่ใจเต้นระส่ำไม่เป็นสุข ค่อยๆกดจูบจากขาอ่อนขึ้นไปจนถึงโคนขา แอบสร้างรอยเอาไว้โดยที่อีกคนไม่รู้ตัว




ริมฝีปากหนาปัดป่ายไปรอบๆแก่นกายของร่างบางเหมือนจงใจจนคนที่เสียวจนทนไม่ไหวร้องแหวขึ้นมาพร้อมทำหน้างอที่โดนอีกคนแกล้งให้เสียวเล่น




"อ๊ะ..คุณ จะทำอะไรก็รีบทำซักที!!"




"หึ"




มือหนาจัดการจับแก่นกายที่ส่วนปลายเริ่มมีน้ำเยิ้มออกมาแล้วเอาเข้าปากโดยที่ไม่นึกรังเกียจ ปลายลิ้นเชี่ยวชาญทำงานได้ดีจนทำเอาเอวบางลอยจนไม่ติดเตียง เสียงครางกระเส่ายิ่งทำให้ปากหนาดูดดุนแก่นกายอีกคนอย่างแรงพร้อมกับแรงรูดที่เร็วขึ้นจนอีกคนเกือบใกล้จะถึงฝั่งฝัน




"อ๊ะ..อื้ออออ..แฮ่กๆ..อ่ะ.."




แต่ก่อนที่อีกคนจะได้ปลดปล่อย นิ้วเรียวของยงกุกก็สอดเข้าไปในช่องทางคับแน่นทีเดียวสองนิ้วในตอนที่อีกคนกำลังเผลอพร้อมกับหมุนคว้านไปมาให้นิ้วครูดกับผนังช่องทางด้านหลัง ปากและมืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอกับทางด้านหน้า




"อ๊าาา..อึก ผม..อ๊ะ..อะ..ผม..จะถึง..อ๊าาาาา!"




แดฮยอนที่ต้องรับศึกหนักจากสองทางก็เกินจะกลั้นกับอารมณ์เสียวที่พุ่งถึงขีดสุดเกร็งตัวกระตุกพ่นน้ำรักเข้าปากร่างแกร่งและเหมือนอีกคนก็จะกลืนมันลงไปทุกหยาดหยดซ้ำยังรีดน้ำที่ติดตามลำท่อนจนมันคงจะสะอาดไปทุกส่วนแล้ว




"อึก..อ่ะ"




ถึงแม้ว่าโพรงปากอุ่นจะละออกจากแก่นกายของคนตัวเล็กแล้วแต่นิ้วของอีกคนยังคงขยับเขยื้อนชักเข้าออกในช่องทางไม่หยุด แรงตอดรัดที่ทำให้ยงกุกรู้ดีว่าคนที่กำลังนอนครวญครางอยู่กำลังเสียว




ชักนิ้วออกจากช่องทางแล้วยืดตัวใช้ปากงับเข้าที่ยอดอกของคนใต้ร่าง ปลายลิ้นดุนดันตุ่มไตเหมือนที่ทำกับแก่นกายของอีกคนเมื่อกี้ มือข้างหนึ่งบีบเฟ้นไปทั่วร่างเล็ก อีกมือจับขาเรียวแยกออกให้กว้างกว่าเดิมก่อนจะสอดใส่ความใหญ่โตให้ค่อยๆแซะแทรกชำแรกช่องทางอย่างเชื่องช้า




"อื้ออ..อะ..เอาเข้ามาเร็วๆ!!"




แดฮยอนที่แทบคลั่งจากการถูกกลั่นแกล้งของอีกคนก็ตวาดแหวขึ้นอีกรอบเร่งให้คนโรคจิตเข้ามาในตัวให้หมดซักที ทำแบบนี้เขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว




ยงกุกเองก็ทำตามสิ่งที่อีกคนร้องขอกระแทกความยาวเข้าไปในช่องทางทีเดียวมิดแท่งสุดโคนจนทำให้ร่างเล็กพ่นน้ำออกมาอีกรอบ




"อ๊าาาาาาาาา!!..แฮ่กๆๆ"




ร่างหนาก้มลงไปฟัดเข้าที่แก้มแดงๆของอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะเริ่มเดินหน้าสาวท่อนลำออกจากช่องทางช้าๆจนเกือบสุดแล้วค่อยๆดันเข้าช้าๆเช่นกัน




"ฮึ่ยยย!"




เหมือนว่าการกระทำที่ตั้งอกตั้งใจสาวแก่นกายของอีกคนจะขัดใจแดฮยอนอย่างแรง มันเสียวจนแทบคลั่งก็จริงแต่ร่างบางอยากได้อะไรที่ถึงใจกว่านี้ มือเล็กดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะผลักให้อีกคนนอนราบไปกับเตียง ขยับตัวคร่อมตักแกร่งทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่แบบนั้น




ร่างเล็กจัดการยกสะโพกของตัวเองขึ้นก่อนจะกดลงหนักๆ ทำวนกันอย่างนั้นก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน คนที่โดนควบเองก็พอจะมองอาการของคนที่กำลังขย่มตนอยู่ออกจึงสวนเอวให้แก่นกายเข้าไปในช่องทางให้ลึกสุด




"อะ..ยะ..อ๊าาาา"




"แรงกว่านี้สิคนดี"




"อ๊ะ..ฮะ..อึก..อ๊าาา.."




แดฮยอนทำตามคำสั่งอีกคนอย่างว่าง่าย จัดการยกสะโพกแล้วกระแทกลงตักอีกคนเร็วและแรงขึ้น และเมื่อมือใหญ่มาปรนเปรอส่วนข้างหน้าให้ร่างบางก็กระตุกอย่างแรงพ่นน้ำรักออกมาเป็นครั้งที่สามจนเปรอะไปทั่วหน้าท้องแกร่ง




"อ๊าาาาาาาาาา!!"




หัวเล็กฟุบลงที่บ่ากว้างอย่างหมดแรง เห็นอย่างนั้นยงกุกเลยดันให้ร่างบางล้มลงนอนกับเตียง โดยคราวนี้จับให้แดฮยอนนอนคว่ำหน้าให้สะโพกแอ่นขึ้นรับแรงกระแทกโดยที่แก่นกายยังไม่หลุดจากช่องทางเช่นเคย




คราวนี้ไม่มีการกลั่นแกล้งอะไรทั้งนั้น แรงตอดรัดจากร่างเล็กทำให้ยงกุกโถมกายทั้งหมดใส่อีกคนไม่ยั้งจนเกิดเสียงกระแทกและเสียงครวญครางดังไปทั้งห้อง




"อ๊ะ..อ๊าาาา..เบาๆ..มันๆลึก..อ๊าาาไป..แฮ่กๆ"




ปึก ปึก ปึก




และเสียงนั้นก็ยังคงดังขึ้นตลอดทั้งคืน..








อ่านต่อที่หน้าหลักได้เลยจ้า ♡

NC ยาพิษ ผีเสื้อ นักล่าแมลง Bang×Dae

สองมือเล็กพยายามดันแผ่นอกแล้วยกสะโพกขึ้นสูงหนีการรุกรานทางช่องทางด้านหลัง แต่นั่นกลับยิ่งเปิดทางให้ยงกุกดันแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางของอีกคนได้จนมิดหัว




"อ๊ะ..อ๊าาา โอ๊ย..เจ็บ เจ็บ.."




การตอดรัดสิ่งแปลกปลอมของร่างบางทำเอายงกุกแทบคลั่ง กัดฟันใช้แขนโอบรอบเอวแล้วดึงรั้งให้ช่องทางอีกคนกลืนกินแก่นกายตัวเอง แต่เหมือนอีกคนจะไม่ให้ความร่วมมือซักเท่าไหร่ ยังคงส่ายหน้าไปมาจนผมปลิวและพยายามยกสะโพกขึ้นหนีแก่นกายของเขา ถ้าเขาไม่โอบเอวเอาไว้มันคงจะหลุดไปแล้ว




ทั้งที่แดฮยอนพยายามผ่อนคลายร่างกายไม่ให้เกร็ง แต่คงเป็นเพราะแก่นกายของอีกคนมันใหญ่โตเกินไป ทำให้เขายังเจ็บอยู่เหมือนเดิม มันเจ็บจนอยากจะเลิกทำแต่อีกคนก็ยังคงไม่ยอมปล่อยเขาไป




ร่างบางเองก็คงไม่รู้ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งยงกุกแอบชอบความรุนแรงในบางครั้ง ยิ่งเห็นสีหน้าเจ็บปวดของแดฮยอน ยงกุกก็ยิ่งมีอารมณ์อยากกระแทกกระทั้นให้อีกคนกรีดร้องข้างหูเขาดังๆด้วยซ้ำ




รอจนอีกคนเผลอยงกุกจึงดึงรั้งเอวให้สะโพกเล็กกดลงเข้าหาแก่นกาย ใบหน้าหวานเหยเกดวงตาเบิกกว้างเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัวช่องทางตัวเองก็ดันกลืนกินแก่นกายใหญ่ไปครึ่งหนึ่งแล้ว




"อ๊ะ!..อ๊าาา โอ้ย..ฮืออออ..ฮึก..เจ็บ"




หมดท่านางแมวจองยั่วสวาทของใครหลายคนกลับมานั่งงอแงร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กน้อยยามที่ยงกุกปักลำทวนเข้าช่องทางตัวเอง ท่าทีคุกคามของคนตัวเล็กหายไปหมดเหลือเพียงความเหนื่อยอ่อนกับดวงหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดและเสียวซ่าน




ยงกุกที่เป็นคนคุมเกมส์พยายามใจเย็นให้มากค่อยๆลดแรงบีบเฟ้นแก้มก้นของอีกฝ่ายก่อนจะปล่อยมือที่ดึงรั้งเอวอีกคนไว้ แล้วก็เป็นดั่งคาดเมื่อร่างบางไม่รู้สึกถึงแรงดึงรั้งก็รีบลุกพรวดจากหน้าตักอีกคน แต่ยังไม่ทันที่แก่นกายจะหลุดออกจากช่องทาง แรงดึงจากอีกคนกลับรั้งสะโพกให้ช่องทางของเขากลืนกินแก่นกายใหญ่อีกครั้งแบบมิดสุดลำโคน




ปึก!!!




"อ๊าาาาาาาาาาาา!!!"




ดวงตาที่เบิกกว้างกว่าครั้งไหนๆกับเสียงหวีดร้องที่ดังลั่นรถยังไม่น่าอายเท่าร่างกายบอบบางที่สั่นระริกพร้อมกระตุกอย่างรุนแรงแกนกายปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่งที่มีซิคแพ็คเรียงเป็นแถวสวยงาม




"แฮ่ก..อึก"




เสียงหอบหายใจครางกระเส่าพร้อมกับใบหน้าที่แดงซ่านเพราะแรงอารมณ์บวกกับความอับอาย แดฮยอนคนนี้ไม่เคยไร้น้ำยาขนาดนี้มาก่อนเลย เพียงแค่อีกคนสอดใส่เข้ามาจนสุดความยาวเขาก็เสียงจนน้ำทะลักแล้ว ไม่อยากจะคิดถึงหลังจากนี้เลยจริงๆ




สัมผัสแผ่วเบาเกิดขึ้นที่ข้างขมับ เป็นร่างแกร่งที่กดจูบปลอบขวัญคนบนตักที่ตอนนี้ตัวยังสั่นระริกอยู่ก่อนจะช้อนแขนเข้าที่ใต้ขาพับยกร่างบางขึ้นแล้วปล่อยให้ร่างนั้นทิ้งน้ำหนักโถมลงที่หน้าขาของเขาอย่างแรง




"อ๊ะ..ฮื้ออ..โอ้ย..อะคุณ..คุณหยุดก่อน..ผะ..อ๊ะ..อื้ออผมอึดอัด แฮ่กๆ"




แต่อีกคนหาได้ฟังเสียงเล็กๆนั่นกลับยิ่งยกร่างบางให้สูงขึ้นสุดความยาวแล้วปล่อยสะโพกให้กลืนกินลำทวนนั้นสุดโคนจนปลายลำแท่งชนเข้ากับจุดเสียวอย่างจัง ร้อนแรงและหนักแน่นจนใจของแดฮยอนหวิวคล้ายจะเป็นลมขนอ่อนตั้งชันทุกสัดส่วนจองร่างกาย ร่างแกร่งเฝ้าทำอยู่แบบนั้นหวังให้อีกคนติดใจในรสกามของเขาซะก่อนจนกระทั่ง




"อ๊ะ..ยะ..ผมจะ..อ๊าาาาาาาา"




ร่างกายกระตุกรุนแรงอีกครั้งจนกระตุกน้ำขาวขุ่นออกมา จองแดฮยอนเสร็จน้ำที่สองทั้งที่อีกคนยังไม่ทันทำอะไรมากมายและยังไม่เสร็จเลยซักครั้งเดียว




ร่างที่อ่อนปวกเปียก้หมือนขี้นผึ้งรนไฟโดนจับพลิกให้นอนราบไปกับเบาะที่โดนปรับให้เอนราบไปกับเบาะนิ่ม สองขาถูกยกดันขึ้นจนติดกับแผ่นอกทำให้ช่องทางลอยเด่นทั้งที่ยังมีแท่งของอีกคนปักคาอยู่




"พร้อมนะ"




เป็นครั้งที่สองที่แดฮยอนได้ยินเสียงของเขา แต่ครั้งนี้มันกลับฟังดูร้อนแรงจนร่างบางจะละลาย คนที่นอนราบกับเบาะยกยิ้มหวานตาปรือปรอยไม่ได้เอื้อนเอ่ยตอบสิ่งใดออกไปนอกจากบังคับให้ช่องทางตัวเองขมิบกระชับเร่งเร้าการกระแทกของอีกคน




แดฮยอนติดใจรสกามของนักล่าตัวนี้เข้าเสียแล้ว และความหฤหรรษ์ของค่ำคืนนี้มันพึ่งเริ่มต้น เสียงครางหวานของร่างบางดังยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง






กลับไปอ่านต่อที่หน้าหลักได้เลยค่ะ ~♡
NC ครั้งแรก ช่วยให้กำลังใจกันด้วยนะคะ